Couperin, F.: Pièces de clavecin boek 3, ordre 13 en 18; ‘La favorite’ uit Pièces de clavecin boek 1, ordre 3. Blandine Verlet. Aparté AP 170 (56’25”). 2017
De nalatenschap van François Couperin bestaat behalve uit twee orgelmissen, drie Leçons de ténèbres de uit 27 over 4 boeken Livres de clavecin verdeelde 27 Ordres voor klavecimbel.
Deze van een scrupuleuze aandacht voor het detail getuigende muziek is in ordres verdeeld. Deze term gebruikte hij om groepen in dezelfde toonsoort aan te geven, ergens tussen een bloemlezing en een suite.
Ze moeten worden beschouwd als een van de grootste uitdagingen voor de klavecinist. Deze moet niet alleen de nauwkeurige aanwijzingen van de componist opvolgen, hij of zij moet ook nog eens de raadsels, abstracties en metaforen in zoveel van deze werken oplossen.
Naar vermoeden heeft een negental klavecinisten in meer dan een eeuw commerciële opnamen Couperin’s odyssee voor klavecimbel voltooid en van hen is Scott Ross (Stil 1502SAN 03, 12 cd’s) degene die het meest consistent tot de kern van diens ongrijpbare muzikale idioom doordringt.
Ross, die in 1989 stierf, had een vlekkeloze techniek en bezat het vermogen om Couperins subtiel gekleurde boeken te schilderen met spel dat broos en majestueus kon zijn.
Ook Kenneth Gilbert (Harmonia Mundi HMA 190.351/3, 354/6, 357/8 en 359/60) en Christophe Rousset (Harmonia Mundi HMC 90.1450/2) wijdden zich met succes aan deze werken.
Van de Franse klaveciniste Blandine Verlet hebben we op Couperingebied met tussenpozen wat vernomen. In 1980 maakte ze opnamen van Couperins Pièces de clavecin boek 1, ordres 2, en 5 en gedeelten uit 4 maakte (Astrée E 7752/3). In 2012 volgde boek 2 ordres 7 en 8 en de rest van 4 (Aparté AP 036) en nu is er bovengenoemde nieuwe uitgave.
Wat we van Verlet te horen krijgen, is degelijke oude Franse school klavecimbelspel dat weinig aan autoriteit heeft verloren. Het lijkt of ze de gespeelde werken haast terloops benadert in een vrij brede aanpak, maar ze schetst de contouren duidelijk en intelligent. De versieringen en inégalités hadden alleen wat meer aandacht verdiend. Aan kleur en dynamische contrasten mankeert het niet. Overdrachtelijk gezien verplaatst ze ons even in het charmante wereldje van La Fontaine.