Cavalli: Artemisia. Francesca Lombardi Mazzulli (s., Artemisia), Roberta Mameli (s., Artemia), Valentina Coladonato (s., Oronta), Maarten Engeltjes (ct., Meraspe), Andrea Arrivabene (ct., Alindo), Marina Bartoli (s., Ramiro), Silvia Frigato (s., Eurillo) met La Venexiana o.l.v. Claudio Cavina. Glossa GCD 920918 (3 cd’s, 1u. 58’07”). 2010

Het mausoleum in Halicarnassus uit de vierde eeuw voor Chr. Behoorde tot de zeven wereldwonderen, maar werd helaas door een aardbeving vernietigd. Jammer van de grote standbeelden van Mausolos en zijn tot vrouw genomen zuster Artemisia.

In deze opera van Cavalli treurt Artemisia over de dood van haar man en zweert ze te zullen trouwen met de man die zijn moordenaar doodt. Ze is echter al verliefd geworden op Clitarco terwijl ze zich er niet v an beust is dat dit Meraspe is (die naar hij zelf beweert) Mausolus bij vergissing doodde.

De verwarring wordt nog groter wanneer andere figuren in beeld verschijnen. Niet alleen Artemisia en Meraspe zijn echt wederkerig op elkaar verliefd, Ramiro is verliefd op Artemia die op haar beurt houdt van Meraspe. Maar ook Alindo houdt van Artemisia die door Oronta in de steek is gelaten. Bovendien spelen de bedienden ook nog een komische rol.

Het wordt nog complexer omdat de meeste rollen door sopranen met weinig herkenbare kwaliteiten worden vertolkt. Men moet libretto en tekst bij de hand hebben om de draad niet kwijt te raken.

Maar de frisse muziek is natuurlijk heel fraai. Er wordt over de hele ook prachtig gezongen, maar de ware triomf is voor La Venexiana en Claudio Cavina.