Compère: Magnificat in primi toni; Tant ay d’ennuy/O vos omnes qui transitis; Dictes mon toutes voz pensées; Une plaisante fillette; Vous me faites mourir d’envie; Un franc archer a la guerre s’en va; Ne doibt on prendre quant on donne; Au travail suis sans espoir de confort; Mes pensees ne me laissent une heure; O bone Jesu. Orlando consort. Hyperion CDA 68069 (68’22”). 2013

In zijn tijd waren zin liedmotetten en chansons heel verbreid zowel in handschrift als in druk. Nu moeten we ons vooral behalve met gelukkig een stel aan zijn 2 missen, 6 magnificats, motetten, chansons en frottole gewijde opnamen.

We hebben het over de tot de Vlaams-Franse school behorende Renaissance componist Loyset Compère (ca. 1442-1518) die als zanger werkzaam aan de hofkapellen in Milaan en Parijs, die die eindigde als kanunnik in St. Quentin.

Het programma begint met een 12’48” durend vrij complex Magnificat in primo toni (waarmee de toonsoort is aangeduid), dat een jaar of vijftien eerder werd gecomponeerd dan dat van Josquin, en vervolgt met voornamelijk niet-religieuze motetten en chansons om tenslotte te eindigen me het geestelijke ‘O bone Jesu’. Zo wordt een mooi verscheiden beeld gegeven van Compère’s werk en de periode van nogal radicale experimenten.

Letterlijk heel verleidelijk klinkt het dartele Une plaisante fillette. Het hier uit Matthew Venner (ct), Mark Dobell (t), Angus Smith (t) en Donald Greig (b) bestaande Orlando Consort zorgt voor rake, mooi geacheveerde verklankingen en blijkt in 1993 al in andere samenstelling aan Compère gewijde cd met als titel Omnium bonorum plena (Metronome MET CD 1002).