Clementi: Pianosonates in C op. 33/3, fis op. 25/5 en g op. 34/2. Maria Clementi. Dynamic CDS 7827 (71’56”). 2018

Muzio Clementi grossierde in Pianosonates want in totaal schreef hij er honderdtien. Jammer daarom dat ze ongenummerd zijn, maar het geeft pianisten sinds Horowitz (RCA) wel royaal de gelegenheid een keuze te doen. Daarom lijken geen twee uitgaven precies op elkaar.

Clementi kwam uit Rome, waar hij in 1752 werd ge boren, maar ging al in het seizien 1766/67 naar Engeland om door te studeren en gaf sinds 1770 concerten in Londen.Tussen 1780 en 1785 bereisde hij Europa met eigen werken. Daarnaast fungeerde hij als pedagoog, dirigent, muziekuitgever en pianohandelaar, schreef ook het didactische Gradus ad Parnassum.

Of de Milanese pianiste Maria Clementi een verre verwante van hem is, is onduidelijk. In elk geval is sprake van een aardig toeval. Wel duidelijk is dat ze veel affiniteit heeft met de pianistiek van Clementi wiens muziek helemaal niet dor en droog, maar juist heel expressief blijkt te zijn. 

Soms wordt wat denigrerend gedaan over Clementi’s pianowerken omdat ze veelal zijn gedregadeerd tot studiemateriaal, maar we mogen nooit vergeten dat hij tot ver na zijn tijd werd gevierd als musicus en dat hij bijdroeg aan de stijlontwikkeling van de klassieke Haydn naar de vroegromantiek tot de vroege Chopin.  

Maria Clement speelt haar recital mooi met de juiste mengeling van helderheid, kwiekheid en begrip waarbij ze ervoor zorgt de muziek niet te belasten met meer gevoelsmatige betekenis dan deze verdraagt en ook zonder nadruk op brille te leggen. Heel evenwichtig en goed gedoseerd.

Misschien is het aardig om terloops nog even op een fijne Clementi cd van fortepianist Andreas Staier te wijzen (Teldec 3984-25731-2).