Chopin: Préludes op. 28 nr. 1-24; Préludes nr. 25 in cis op. 45 en 26 in As; Impromptu nr. 4 in cis op. 66; Nocturnes in Es op. 9/2 en in cis CT. 127, KK.IVa; Barcarolle in Fis op. 60. Joaquin Achúcarro. La dolce volta LDV 44 (74’13”). 2017

In de winter van zijn carrière blijft de in 1932 in Bilbao geboren Spaans-Amerikaanse pianist Joaquin Achúcarro een pianistisch wonder. Simon Rattle zei onlangs bewonderend over hem: “Slechts weinig musici kunnen zo’n klank uit hun instrument toveren’ over de inmiddels zesentachtigjarige. Dat zijn kraakheldere pianospel doorregen is van stille poëzie, toonde hij eerder aan in opnamen met pianowerken van Schumann (La dolce volta LDV 10), Granados, Albéniz en Falla (Sony 88430.4403-2), het veelzijdige recital La nuit (Ensayo ENY-CD 9806) met werken van Scriabin, Debussy, Il’insky, Chopin, Borodin, Schumann en Falla, de beide Pianoconcerten van Ravel (Claves CD 50-2101) en pianowerken van Ravel (Ensayo ENY-CD 9808), plus een paar dvd’s met Brahms en Rachmaninov.

Schandalig eigenlijk dat ik nooit iets van hem had besproken. Een zwak excuus is dat dat al die opnamen zijn verschenen op niet voor de hand liggende labels die zwak zijn vertegenwoordigd in de publiciteit.

Dat de pianist nu nog een heel programma aan Chopin, die hij in het verleden wat links liet liggen, is haast een wonder. De complete Préludes speelt hij helder Latijns dichterlijk, met enige trots en distantie. Ook met een paar haperingen die erop duiden dat de techniek hem op het hoogs te en lastigste niveau wat in de steek begint te laten. Maar daar staat dan weer een prachtig geslaagde duistere Prélude in cis op. 45 tegenover. Ook de andere werken komen behoorlijk uit de verf.

Beter laat dan nooit, geldt voor de uiteindelijke ontdekking van deze briljante pianist.