Casken: Darting the skiff; Maharal dreaming; Celloconcert; Vaganza. Heinrich Schiff met Northern Sinfonia o.l.v. John Casken. NMC Ancora D 086 (78’11”). 1992, 1994 

De in 1949 geboren Engelse componist John Casken wacht elders op erkenning met zijn veelsoortige werken. Voor wie nog nooit iets van hem heeft gehoord: hij schrijft in een duidelijke eenentwintigste eeuwse stijl met expressionistische en lyrisch atonale en vrij-tonale elementen. Dat blijkt niet afschrikwekkend, maar juist best toegankelijk. Casken studeerde enige tijd in Polen bij Lutoslawski.

Zijn door Schiff bestelde Celloconcert uit 1990 behoort tot zijn bekendste werken. Het moest zodanig zijn gemaakt, dat de cellist het zelf kon dirigeren, wat hier us ook het geval is. In de solopartij worden vooral de donkerder tonen aangesproken in een poging om in de geest van  een haiku gedicht een eenzaam individu in een landschap te plaatsen. Dat doet Schiff hier spontaan en treffend, de luisteraar bewonderend achterlatend.

Het langste werk is het achtdelige Vaganza (van extravaganza uit 1985), dat een caleidocopisch en energiek kleurenbeeld geeft en met ondertitels als ‘Archaïsche dans’, ‘Poppendans’ en ‘Parade’ zelfs aan Petroesjka herinnert. Instrumentale virtuositeit en vitaliteit wordt hier verlangd.

Darting the skiff (1993) is voor strijkorkest en werd geschreven aan het Comomeer. Water in al zijn vormen, stilstaand, golvend, van kleur verschietend wordt door het sterk onderverdeelde strijkersensemble gedurende 18’19” belicht. Een fraai werk in de beste traditie van de Engelse werken voor een ensemble van strijkers.

Maharal dreaming (1989) is een fantasie die werd afgeleid uit Caskens eerste opera Golem, een werk vol dreiging die her maken van een mens uit klei moet verbeelden. Dat gebeurt vrij subtiel, maar wel met dominant slagwerk.

De uitvoeringen lijken een groot succes en moedigen aan om kennis te maken met deze componist.