Casella: Concert voor piano, pauken, slagwerk en orkest op. 69; Divertimento Paganiniana op. 65; Scarlattiana op. 44. Alessandro Taverna (p) met het Orchestra della Toscana o.l.v. Daniele Rustioni. Sony 190759-3512-2 (66’09”). 2017

Alfredo Casella (1883 - 1947) kwam uit een muzikale Italiaanse familie, bezocht het conservatorium in Parijs om piano te studeren bij Louis Diémer en directie bij Gabriel Fauré, reisde vervolgens zich nader oriënterend door Duitsland en Rusland en ontwikkelde weer thuis een vrij eclectische stijl met een voorkeur voor chromatische dissonanten en stilistische experimenten.

Samen met zijn collega Gian Francesco Malipiero en de dichter Gabriele d’Annunzio stichtte hij in 1917 de Società nazionale de musica en zette zich in voor de werken van Vivaldi. 

Zijn Concert voor piano, pauken, slagwerk en orkest ontstond in 1943 terwijl hij herstellende was van een ernstige ziekte. Het werk is geschreven in een gespierd idioom en heeft scherpe kanten met krachtige ritmen. Alleen de lyrische, verinnerlijkte Sarabande brengt even wat ontspanning. De pauken zijn steeds druk in actie. De pianopartij is mooi verweven mt de orkestpartij en in de finale speelt de kleine trom een belangrijke rol.

Solisten en orkest argumenteren grondig met elkaar, hier en daar geholpen door wat vriendelijke tikken van de tam-tam.

Het vijfdelige Divertimento Paganiniana is uit 1942 en grijpt terug op ideeën   van de duivelskunstenaar. Scarlattiana ontstond veel vroeger, in 1926 en heeft een belangrijke pianopartij. Wanneer die zo vingervlug wordt gespeeld ala hier door Alessandro Taverna dan is het werk met ook belangrijke bijdragen van de blazers en de bassen een feest om naar te luisteren.