Corigliano: Etude fantasy nr. 1-5; Fantasy on an ostinato; Chopin: Études op. 10 nr. 1-12. Ragna Schirmer. Berlin Classics BC 1760-2 (61’02”). 2002

De in 1938 geboren Amerikaanse componist John Corigliano is een productief iemand, die vooral de aandacht trok met The red violin caprices   voor de film van François Girard uit 2002 en de Vioolsonate uit 1963 (Naxos 8.559364).

Zijn Etude fantasy werd voor het eerst door James Tocco gespeeld in 1976 en indachtig het begrip étude is het bedoeld om de technische vaardigheden vane pianist op de proef te stellen.Daarvoor moer het materiaal kundig worden gekneed en als dat goed gebeurt ontstaat een show van pianistisch kunnen. In de eerste zes noten van het werk wordt een toonreeks voorgesteld die met virtuoze figuraties de kern van het werk vormt. 

De eerste etude is voor de linkerhand, in de tweede wordt de kwaliteit van het legatospel getest, in nr. 3 gaat het om kwinten en tertsen waarbij de duim en de pink c.q. de ring- en wijsvingers aan de beurt komen.in ‘Oramenten’ gaat het om versieringen, trillers, glissandi, tremoli en roulades. Dan volgt een demonisch scherzo met een pittige climax en het werk eindigt met een studie in melodievorming om de melodielijnen te onderscheiden van wat er aan vulmateriaal omheen is, beklonken met de toonreeks in omkering. 

Net als de Fantasy on an ostinato is het best opwindende en pakkende muziek die de moeite van het spelen en aanhoren waard is, zeker als dat zo goed gebeurt door Ragna Schirmer, die eerder mooie opnamen maakte van de Suites van Händel (Berlin Classics BC 1645-2), Pianowerken van Liszt (Berlin Classics BC 3000121), pianowerken van Haydn (Berlin Classics BC 1630-2), pianowerken van Schumann (Berlin Classics BC 1786-2) en de Pianoconcerten van Mendelssohn (Berlin Classics BC 1775-2).

Dat ze ook heel goed uit de voeten kan met de eerste reeks Études van Chopin spreekt hierna vanzelf. Maar het is vooral Corigliano ‘to go for’.