Charpentier, M.A.: David et Jonathas H. 490. Anders Dahlin (t., David), Sara McIver (s., Jonathas), Dean Robinson (b., Saul), Richard Anderson (bs., Achis), Simon Lobelson (t., Joabel), Paul McMahon (t., La pythonisse) e.a. met Cantillation en het Orkest van de Antipoden o.l.v. Antony Walker. ABC 496.3691 (2 cd’s, 2u., 07’42”). 2008

Naast Medée behoort de tegenwoordig nog slechts zelden opgevoerde bijbelse opera David et Jonathas van Marc Antoine Charpentier (1643 - 1704) op libretto van Paule Bretonneau uit 1688 tot zijn belangrijkste werken voor het muziektheater. Met deze lyrische tragedie ontwikkelde de componist een jaar na de dood van Lully boven de religieuze dimensie uit een geschiedenis van mannenvriendschap en de verboden liefde tussen David en Jonathan. 

Liefst had hij beide hoofdrollen willen zingen door een oudere en een jongere jongen, maar dat is in Frankrijk door de wetgeving verboden, dus koos hij een haute-contre tenor als David en een sopraan als Jonathas.

Des te opvallender is dat het werk niet voor het Franse hof, maar voor een jezuïetencollege werd geschreven, waardoor het stuk een andere vorm heeft dan de meeste opera’s uit die tijd.

In de oorspronkelijke opvoeringen werden de rollen van David en de heks la pythonisse door een haut-contre gezongen, hier neemt de tenor de rol van David voor zijn rekening en tenor Paul McMahon die van de heks. Beiden hebben ze een aangenaam lichte stem zoals blijkt wanneer ze samen ‘il est l’unique espoir qui reste aux malheureux’ zingen. Dahlin had dat meteen al duidelijk gemaakt in ‘Aliez, le ciel jaloux attend’ en later in het bedroefde ’Ciel! Quel triste combat eb ces lieux me rappelle?

Met haar aantrekkelijk heldere sopraan is Sara Macliver een heel bevredigende Jonathas

Richard Anderson toont overtuiging als hij naast David mag strijden, alleen laat zijn  Frans wat te wensen over.

Simon Lobelson begint als Joabel aan het begin van de tweede acte met de vraag ‘Quel inutile soin en ces lieux vous arreste?’ en is ook heel goed in ’Dépit jalouz’.

Ook David Parker is uitstekend als de schaduw van de profeet. Eigenlijk wordt over de hele linie - ook door het koor - goed gezongen al zullen puisten wat moeite hebben met de uitspraak van het oud-Frans van sommigen, met name van oi klank. Voeg daarbij dat de vertolking als geheel historisch verantwoord in de lage stemming (a - 392) wordt uitgevoerd, zodat de luisteraar een heel bevredigend resultaat te horen krijgt. 

Er is ook een cd opname van Michel Corboz (Erato 2292-45162-2) uit 1981 maar het lijkt dubieus of die beter is.