Crumb: Metamorphoses I; Pianostukken nr. 1-5. Margaret Leng Tan. Mode 303 (53’21’). 2018

Het is typerend voor George Crumb (1929) dat hij zich nooit helemaal distantieerde van de klassieke en romantische traditie in de ontwikkeling van zijn eigen idioom waarin hij een chiaroscurostijl ontwikkelde. Hij gebruikt graag citaten en laat zich graag inspireren door buitenmuzikale bronnen.

Dat is al heel sterk geval in de Metamorphoses, waarvan de eerste band als een eigen soort Schilderijententoonstelling kan worden beschouwd met Fantasieën naar 10 bekende schilderijen van Paul Klee (Schwarzer Fürst), Vincent van Gogh (Korenveld met kraaien), Marc Chagall (The fiddler), James Whistler, Jasper Johns, Paul Gauguin, Salvador Dali (La persistencia de la memoria) en Vasily Kandinsky (Der blaue Reiter), maar ook met persoonlijke herinneringen aan het Klarinetconcert van Mozart, Beethovens Pianosonate nr. 31 en de melodie van Amazing Grace.

Aardig voor speurders om daarna op zoek te gaan. Het werk (op dit moment het laatste) is opgedragen aan de Chinese Margaret Leng Tan die bekend werd met haar spel op een kleine kinderpiano en de elektronisch versterkte piano.

De pianiste speelde het werk voor het eerst tijdens het Donaueschingen Festival 2017 en gebruikte daarvoor beide genoemde instrumenten, maar ook effecten uit het binnenste van de vleugel, haar stem en wat slagwerk. Van de koeien in Crumbs achtertuin leerde ze hoe ze moest loeien.

Aanvullend zijn de vijf Pianostukken uit 1962 opgenomen die in dezelfde muziektaal zijn geschreven met een ruim palet aan coloristische effecten en nuancen en het gebruik van klanken uit de piano die een harp en slagwerk simuleren.

Als iemand deze muziek tot in de perfectie kan spelen, dan is het Tan wel. Ze maakte definitieve versies van beide werken.