Camilleri: Pianoconcert nr. 1 ‘Middellandse Zee vloot’; Accordeonconcert; Maltasuite. Charlene Farrugia (piano) en Franko Bozac (acc) met het Malta filharmonisch orkest o.l.v. Miran Vaupotic. Naxos 8.573373 (60’16”). 2014

 

Een eiland als Malta mag trots zijn op een stel componisten als Francesco Azopardi, Nicolò Isouard en Ruben Zahra. Maar het belangrijkste was Charles Camilleri (1931 - 2009) die zo’n driehonderd composities schreef en de Maltese volkscultuur nieuw leven inblies.

Camilleri begon in de muziek als een autodidactische accordeonist en al op jonge leeftijd had hij een stel werken af. Daartoe behoorde de Maltasuite uit 1946 die werd geïnspireerd door Maltees gezang (ghana geheten). De suite behoort tot het genre van de lichtere muziek.

Hij toonde belangstelling voor componisten met heel verschillende opvattingen en stijlen: Stravinsky en Stockhausen, maar integreerde hun opvattingen niet in zijn werk dat doorgaans luchtiger van toets is.

Maar Camilleri was ook een rusteloze ziel, want na een poosje geëmigreerd te zijn naar Australië, vestigde hij zich eerst in Londen en ging daarna naar het Canadese Toronto. Nog weer later keerde hij terug naar Londen om zich geheel aan het componeren te wijden. In al die tijd ontstond een heel veelzijdige reeks werken van deze kosmopoliet die zo goed mogelijk eclecticisme vermeed.

Zijn Pianoconcert nr. 1 met de titel ‘Middellandse Zee vloot’ als een soort eerbetoon dat vergelijkbaar is met Addinsell’s ‘Warschau concert’ ontstond in 1948 en kreeg in 1978 zijn definitieve vorm. Pianiste Charlene Farrugia geeft er precies de juiste uitdrukking aan.

Dat is ook het geval bij Franko Bozac die met veel jeu het Accordeonconcert uit 1968 voor zijn rekening neemt. Daarin wordt hij begeleid door strijkorkest.

Het zou de moeite kunnen zijn wanneer zijn typisch Maltese opera ‘Il-Weghda’ en zijn oratoria ‘Pawlu ta’ Malta’ en ‘Dun Gorg’ ook eens te horen waren.