Cimarosa: Il credulo. Cesare Valletti (t., Tiburno), Sesto Bruscantini (b., Don Catapazio), Dora Gatta (s., Norina), Franco Calabrese (bs., Astrolabio), Elena Rizzieri (s., Madama) e.a. met het Ensemble van de Milanese omroep o.l.v. Alfredo Simonetto. Archipel ARPCD 0362 (79’06”). 1956
Van Cimarosa’s Farsa per musica in één akte Il credulo uit 1786 bestaan twee versies. De eerste bestond uit twee akte, hoewel de tweede akte slechts bestond uit één tafereel en een koor. De tweede versie is in één akte en draagt de titel Il credulo deluso en is zonder de momenten dat in Napolitaans dialect wordt gezongen. Het libretto is van Giuseppe Maria Diodati, die meewerkte aan meer opera’ van Cimarosa: Le trame deluse (1786), L’impresario in augustie (1787), Le nozze in garbuglio (1795) en Penelope (1795).
In de handeling probeert Don Astrolabio zijn dochter Norina uit te huwelijken aan de rijke, doch al te goedgelovige Napolitaan Don Catapazio. De tenor Tiburno die ook op haar verliefd is, poogt dat te verhinderen. In zijn eerste poging tracht hij Catapazio ervan te overtuigen dat Norina niet helder van geest is. Catapazio gedraagt zich daarna onbeschoft jegens haar en krijgt ruzie met haar vader. In tweede instantie vertelt Tiburno Astrolabio dat Catapazio gek is en dat deze zijn dochter moet waarschuwen.
Wanneer de voorbereidingen voor het huwelijk wat chaotisch door Madama Filinta worden gemaakt, verschijnt de vermomde Tiburno met een stel Chinese dokters die Catapazio’s veronderstelde waanzin kunnen genezen op voorwaarde dat hij nooit trouwt. Daarna is een happy end onontkomelijk.
De enige opname van deze opera is oud en dat is goed hoorbaar. De uitvoering blijft wat achter bij wat we tegenwoordig van de historiserende uitvoeringspraktijk gewen zijn, maar is wel energiek en grappig. Sesto Bruscantini is de war buffo ster van het ensemble; Valletti is goed en de dames zijn alle voortreffelijk. Alternatieven op cd zijn er niet van deze opera.
De cd bevat nog wat door Bruscantini gezongen bekende toegiften van Mozart, Rossini, Bellini en Verdi omdat het werk van Cimarosa slechts 56’25” duurt.