Campra: Le destin du nouveau sièce. Claire Lefilliatre (s., Pallas, Bellonne, La gloire) Florie Valiquette (s., La paix, Une parque), Marc Mauillon (t., Mars, Saturnus), Mathias Vidal (t., Le génie de la terre), Thomas van Essen (b., Vulcanus, een strijder) met Les chantres du centre de musique baroque de Versailles en La Tempesta o.l.v. Patrick Bismuth. Versailles CVS 061 (80’42”) 2021.

 

Le destin du nouveau sièce is een opéra-ballet van André Campra (1660 – 1766) op een libretto van Jean-Antoine du Creceau dat zijn eerste opvoering had in het Parijse Collège Louis-le-Grand in 1700. Lodewijk XIV was al 57 jaar aan de macht.

In deze opera gaat het om dialogen tussen oorlog en vrede, elk der partijen verdeeld tussen tussen een god als Mars en Vulcanus of door een allegorie van de vrede zelf. Saturnus die over de tijd regeert, maakt voorbereidingen om aan een nieuwe eeuw te beginnen. Hij nodigt het Lot uit om de toekomst naar de wil van het volk te bepalen. Maar sommigen willen een eeuwigdurende oorlog ontketenen, terwijl anderen juist naar een eeuwigdurende vrede verlangen.

Wanneer we eten dat dat aan het eind van 1700 de kleinzoon van Lodewijk XIV, Philips V koning van Spanje werd en aanvankelijk voor hoge vreedzame verwachtingen zorgde, maar vervolgens gedurende vijftien jaar gedurende de Spaanse successieoorlog het Europese evenwicht op de proef stelde wordt de met vrees gemengde hoop aan het begin van de nieuwe eeuw duidelijk.

De opera van Campra bevat een evenwichtige combinatie van korte narratieven, aria’s, dansen, koren en dubbelkoren van een en al pracht, die bijzonder mooi worden gepresenteerd door het zeer goede ensemble van Patrick Bismuth. Een fraaie momentopname van die tijd.