Carter: Night fantasies; 2 Diversions; 90+; Ravel: Gaspard de la nuit. Pierre-Laurent Aimard. Warner 2564-62160-2 (2 cd’s, 79’34”). 2005

De discografie van Elliott Carter is vrij beknopt, maar van deze pianowerken bestonden al wel – mij overigens onbekende – opnamen van Charles Rosen (Bridge BCD 9090), Winston Choi (L’ Empreinte digital ED 13164) en Ursula Oppens (Montaigne MO 782122 en Music & Arts CD 604).

Met een vrij nuchtere, helder analytische aanpak doet de in twintigste eeuwse pianomuziek gespecialiseerde Aimard deze werken volledig recht en hij profiteert van een uitstekende opnamekwaliteit. Diezelfde aanpak heeft in Ravels Gaspard  zekere beperkingen. Het werk klinkt zo kraakhelder dat men aan de hand hiervan haast muziekdictaat kan nemen, maar de tempi zijn nogal bedachtzaam en er vliegen geen vonken over. Hier blijft de temperamentvolle Argerich (EMI  557.101-2) verre verkieslijk.

Interessant is nog wel dat Aimard in een met muziekvoorbeelden doorspekt relaas van 26 minuten op een gratis extra cd nog interessante toelichting op het gespeelde geeft. Een gekwalificeerde aanbeveling derhalve.