Chopin: Scherzi nr. 1 in b op. 20, 2 in bes op. 31, 3 in cis op. 39 en 4 in E op. 54. Ivo Pogorelich. DG 439.947-2 (41’50”). 1995

Oorspronkelijk was het scherzo een luchthartig stuk dat de rol van menuet en trio als een kort, geanimeerd deel in een sonate of symfonie had overgenomen. Beethoven ontwikkelde het tot een levendiger component van een grootschalige compositie, maar in Chopins handen bereikte de vorm volledige onafhankelijkheid en waar hij het beweeglijke karakter handhaafde, bande hij de humor bijna geheel uit. Net als de Ballades zijn de vier Scherzi uitgebreide pianistische klankgedichten waarin hij zich op zijn stormachtigst toont.

Op cd waren het vooral Richter (Olympia OCD 338) en Pollini (DG 431.623-2) die deze werken het meeste recht deden. Maar nu voegt Pogorelich zich nadrukkelijk bij hen. Ook hij beschikt over dusdanige technische faciliteiten dat jij een dimensie en dramatische expressie kan toevoegen aan deze werken zonder daarmee te pronken. Probeer bijvoorbeeld in het eerste scherzo de overgang van het koortsachtige begin naar het wiegenlied in het midden dat heel teer wordt voorgedragen. Zo gaat de pianist wel vaker voor extremen, van uiterste intensiteit naar volkomen ontspanning. Ook dit is weer niet alledaags, maar bijzonder genoeg om te koesteren als blijk van een dwingende persoonlijkheid.