Chopin: Fantasie in A over Poolse melodieën op. 13; Variaties in Bes over ‘Là ci darem la mano’ uit Mozarts Don Giovanni op. 2; Krakowiak concertrondo op. 14; Andante spianato en Grande polonaise in Es op. 22. Nelson Goerner met het Orkest van de achttiende eeuw o.l.v. Frans Brüggen. Narodowy instytut Fryderyka Chopina NIFCCD 009 (61’00”). 2006/7

Brüggen en zijn still going strong orkest hebben duidelijk iets met Polen waar ze vrijwel jaarlijks toeven, concerteren en lauweren oogsten. Ook in 2009 weer. Maar een paar jaar eerder werd het ensemble betrokken bij een nobele poging van het Chopin instituut aldaar om nu eindelijk eens Chopins werk op historische wijze vast te leggen.

Deze cd is daar een niet alleen voor Polen en de Chopinwereld belangrijke vrucht van. Nu eens niet weer de beide pianoconcerten, maar juist alle overige stukken voor piano en orkest die men in verhouding zelden te horen krijgt. Misschien wel incidenteel via cd, maar niet in de concertzaal.

De vrijwel onbekende Argentijnse pianist Nelson Goerner die mee door Argerich werd ontdekt, in Genève bij Mario Tipo studeerde en daar in 1990 het bekende pianoconcours won, blijkt een ideale vertolker van de solopartijen. Hij werpt daarvoor een prachtige, eigenlijk best modern klinkende Erard vleugel uit 1849 in de strijd.

Meteen in het eerste werk blijkt dat de luisteraar met hoge verwachtingen volkomen aan zijn trekken komt: niet alleen het pianospel, maar ook de prachtig aangepaste begeleiding hebben iets magisch, maar zijn tevens zowel heel briljant als poëtisch. Het resultaat bezit een hoog emotioneel gehalte, maar is waar nodig doorschoten met dramatische accenten en energie. De muziek ontplooit zich steeds in alle rust en openheid. Opnieuw weet Brüggen het orkest te inspireren tot dat bijzondere, haast gewichtloze spel.

Die trend uit het eerste werk zet zich voort in het hele programma: de vertolkingen getuigen van veel verfijning, poëzie en bravura in juiste onderlinge doses.

In de opname klinkt de piano misschien wat te veel op de voorgrond (maar wel heel mooi) terwijl het orkest niet steeds optimaal is uitgelicht. Maar wat zou het: dit is een fantastische repertoire verrijking die momenteel zijns gelijke (en zelfs mindere) niet kent.