Clementi: Pianosonates  in fis op. 25/5, in b op. 40/2, in f op. 13/6 en in g op. 50/3. Olivier Cavé. Aeon AECD 1094 (71’15”). 2010

Wie geneigd is om Clementi te beschouwen als een weliswaar briljante, maar ook lichtelijk saaie pianocomponist te beschouwen, zal aan de hand van deze cd op andere gedachten worden gebracht. Cavé koos om dat te illustreren welbewust een viertal sonates in mineur uit die van nature al een vrij dramatisch karakter hebben en hij gaf het recital de titel Didone abbandonata – Scene tragiche mee. Op een fortepiano was de expressief dramatische aard van deze werken mogelijk nog duidelijker uitgekomen (voorbeeld daarvan is Staier op een oude Teldec cd, 2564-69613-6 c.q. Warner 2564-60676-2) en Van Immerseel (Accent ACC 6792-2).

De goed ingevoerde luisteraar zal onmiddellijk vaststellen hoe dicht in de buurt van niet alleen Haydn en Mozart (die een hekel had aan Clementi), maar ook van Sterkel, Kozeluch en Vanhal deze muziek is. Met de laatste sonate uit op. 50 (1821) raken we in de tijd van de late Beethoven verzeild.

Cavé proeft hier de essentie van deze werken uitstekend, hij is tegen de soms niet geringe technische eisen opgewassen en hij speelt met de nodige gratie, energie en brille. Een leuke aanvulling, tevens geldig alternatief op c.q. voor de lopende volledige serie van Howard Shelley op Hyperion.