Caldara: Il più bel nome. Maria Espada (s), Raquel Andueza (s), Marianne Beate Kielland (mz), Robin Blaze (countert.) en Agustin Prunell-Friend (t) met het kamerkoor Antiga de l’esmuc en El concierto español o.l.v. Emilio Moreno. Glossa GCD 920.310 (2 cd’s, 1u 57’31”). 2009

In zijn tijd gold Antonio Caldara (1670-1736) als belangrijkste oratorium- en cantategebied in het Latijntalige gebied. Zijn door Pietro Pariati van een tekst (libretto is haast wat teveel gezegd) voorziene Componimente da camera die hier voor het eerst in extenso is vastgelegd kan worden beschouwd als een soort wereldse serenata met een symbolisch en allegorisch, maar ook duidelijk episch karakter. Het werk dateert uit 1708 en was voor een hoofs huwelijk in Barcelona bestemd maar kan ook voor Elisabeth van Portugal of Elisabeth van Hongarije bedoeld zijn geweest.

Er zijn vijf solorollen: Venere (Venus, sopraan), Giunone (Juno, sopraan), Ercole (Hercules, mezzo), Paride (Paris, lage manlijke sopraan) en Il Fato (Noodlot, tenor). Het begeleidend ensemble bestaat uit een strijkorkest op basis van 1 contrabas met basso continuo van klavecimbel, afwisselend theorbe en barokgitaar (met soms toegevoegde fagot) en vier stel obligato blaasinstrumenten: fluiten, hobo’s, hoorns en hoorns. Een klein koortje met 3 sopranen, 1 mezzo, 2 alten en 2 tenoren is toegevoegd.

Dirigent Moreno weet zijn toegewijde en stijlvolle krachten met succes door de materie te loodsen; hij zorgt inderdaad voor een vrij plechtig, maar vooral ook feestelijk karakter. Het solistenteam is hecht en homogeen in de in totaal 56, meest vrij korte recitatieven en da capo aria’s.

Inventieve, frisse muziek vol afwisseling, alleen al door de wisselende instrumentatie. Compliment ook voor de bijgevoegde toelichting en gezongen tekst.