Copland: Symfonie nr. 3; Quiet city. Solisten met het New York filharmonisch orkest o.l.v. Leonard Bernstein. DG 419.170-2 (54’10”). 1985

Copland: El salon México; Klarinetconcert; Music for the theatre; Connotations. Stanley Drucker met het New York filharmonisch orkest o.l.v. Leonard Bernstein. DG 431.672-2 (74’06”). 1990

The common man van Copland is een compositie voor fanfare die hij tijdens W.O. II in 1942 schreef. Een paar jaar later greep hij op dit stuk terug om het in een groter geheel, zijn belangrijkere Derde symfonie te integreren. Dit werk bevat verder muziek die met een zich volkomen op het leven gerichte energie steeds volkomen bewust lijkt te zijn van een opvallend zelfvertrouwen. Het grandioze krijgt hier een ander aanzien dan in de meeste Europese muziek.

Bernstein argumenteert met het van hem bekende brede expressiepalet. Dat geldt ook voor Quiet city met zijn solistische trompet- en althobo inbreng dat mogelijk als inspiratiebron diende voor Bernsteins eigen opera A Quiet Place.

De cd met het Klarinetconcert biedt meer voer voor enthousiaste Bernstein liefhebbers. Met El salon México moet de dirigent zeer vertrouwd zijn geweest sinds hij er kort na het ontstaan een piano arrangement van maakte. Voor het Klarinetconcert houdt hij een warm pleidooi, al overdrijft hij mogelijk de Mahleriaanse aspecten van het eerste deel wat. Stanley Drucker speelt de solopartij met zwier, maar na zes minuten werkt de opnamebalans even in zijn nadeel. De finale is dan weer heel meeslepend.

Music for the theatre uit 1925 is kenmerkend voor de jonge Copland, maar geeft duidelijk al richting aan wat later zou volgen. Het minst bekend is Connotations, in 1962 geschreven voor de opening van het New Yorkse Lincoln Center. Met dit werk vol dissonanten en seriële invloeden maakte de componist geen vrienden. Er is een citaat uit de Piano variaties van de componist en er zijn ijzige akkoorden die de dirigent laten meegrommen.