Cesti: Le disgrazie d’Amore. Cristiana Arcari, Maria Grazia Schiavo, Furio Zanasi, Paolo Lopez, Enea Sorini, Antonio Abete, Luigi di Donato, Csrlos Natale e.a. met Auser musici o.l.v. Carlo Ipata. Hyperion CDA 67771/2 (2u 33’32”). 2009

Of zijn opera I casti amori d’Orontea uit 1649 interessanter is? Daarvan bestaan alleen opnamen van de ouverture. Antonio Cesti (1623-1669) zal voor de meeste operaliefhebbers met belangstelling voor de vroegste vormen slechts een naam zijn, die niet is gekoppeld aan iets hoorbaars. Ook van zijn Le pomo d’oro is geen klinkend materiaal voorhanden. Zijn liederen en cantates zijn evenmin bekend. Het leek dus of we hier met een belangrijke herontdekking te maken hebben.

De onderhavige allegorie was bestemd voor het Weense hof en bevat na de veelbelovende proloog nog best wat aardige momenten, maar kan de aandacht afgezien van in de levendige strijkers ritornelli nauwelijks twee en een half uur geboeid houden vanwege de eindeloze secco recitatieven. Aan de uitvoerenden ligt dat niet, want die zijn over de hele linie best competent. Kortom: een werk om voorzichtig te benaderen.