Conti: David. Marijana Mijanovic (a), Simone Kermes (s), Furio Zanasi (b), Birgit Christensen (s), Sonia Prina (a) en Vito Priante met Il complesso barocco o.l.v. Alan Curtis. Virgin 378.877-2 (2 cd’s, 1u 37’17”). 2003

Het was mogelijk eerder als theorbespeler dan als componist dat de Florentijn Francesco Bartolomeo Conti (1682-1732) roem vergaarde. Hij bracht bijna zijn hele loopbaan door aan het Habsburgse hof in Wenen, waar hij ook vele vocale kerkelijke en wereldlijke muziek schreef. Bach en Händel moeten hem hebben gewaardeerd.

Het oratorium David op tekst van Apostolo Zeno ging in 1724 in Wenen in première en was misschien wel geschreven met de tenor Francesco Borosoni in gedachten (deze behoorde later tot de medewerkenden aan Händels Rodelinda en Tamerlano; hij beschikte over een lage g, wat in deze opname aanleiding genoeg vormde om de rol van Saul aan de bariton Furio Zanasi te geven.

Begrijpelijk koos Conti zijn eigen instrument, de theorbe in plaats van een harp om David te begeleiden. Hier is de bewuste moeilijke obbligato partij in de aria ‘Quanto mirabile’ toevertrouwd aan de kundige handen van Jakob Lindberg.

De David van Marijana Mijanovic klinkt zuiverder, beter dan wat ze soms elders liet horen: ze intoneert en fraseert bepaald goed. Furio Zanasi als Saul heeft wat moeite met het hoogste register, maar levert verder een erg mooie bijdrage. Simone Kermes is een voortreffelijke, gevoelvolle Micol, Birgit Christensens sprankelende sopraan maakt alles wat wenselijk is van Gionata en Sonia Prina (Abner) is al even voorbeeldig.

Alan Curtis heeft zelf de partituur geschikt gemaakt voor deze opname en ook daarop valt niets aan te merken.