Creston: Symfonie nr. 2 op. 35; Ives: Symfonie nr. 2. Detroit symfonie orkest o.l.v. Neeme Järvi. Chandos CHAN 9390 (56’33”). 1995

Paul Creston (1906-1985) behoorde tot de toegankelijkste Amerikaanse componisten. Deze symfonie steekt vol exuberante, kleurige en ritmisch strakke thema’s, maar de aard van het werk is wat duister en elk van de substantiële twee delen vertoont een ontwikkeling van een donkere naar een lichtere stemming. Het is een vitaal en krachtig werk waarvoor Järvi met een goed Amerikaans orkest een warm pleidooi voor houdt. Concurrentie is er hooguit van Kuchar op Naxos 8.559034, een onbekende grootheid.

Op wat bekender terrein waagt hij zich met de Tweede van Ives, die hij wat minder energiek, maar evenwichtiger aanpakt dan bijvoorbeeld Bernstein (Sony 516023-2). De opname klinkt heel geslaagd.