Chopin: Pianoconcert nr. 2 in f op. 21; Préludes op. 28 nr. 1-24. Maria João Pires met het Royal philharmonic orkest o.l.v. André Previn. DG 437.817-2 (73’41”). 1992

Het opnieuw beluisteren van deze oudere opname van Pires brengt meer teleurstelling dan vreugde met zich mee. Om te beginnen is daar de ongewone, om niet te zeggen onlogische koppeling.

Vervolgens is daar Previn als weinig inspirerend blok aan het been in het pianoconcert. Zijn inleidende orkestintroductie aan het begin klinkt hoogst ongeïnspireerd en ook de orkestinbreng in de finale die heel levendig hoort te zijn is nogal mat en flink in tegenstelling met de vrije, tamelijk declamatorische aanpak van de solopartij door de pianiste. Zij toont het ware karakter van het concert.

Aan zichzelf overgelaten in de volledige reeks Préludes laat ze naar verwachting prachtige dingen horen, maar heeft ook wel eigenzinnige momenten, zoals de laatste noten van nr. 12 die niet zoals het hoort fortissimo klinken. Verder ontwikkelt ze wel voldoende energie.

Zo werd dit een opname voor Pires bewonderaars in hart en ziel. Anderen kunnen voor het tweede pianoconcert (met logisch het eerste) beter terecht bij Argerich (EMI 556.798-2), Zimerman (DG 459.684-2) of Perahia (Sony 07464-44922-2) en voor de Préludes bij  Argerich (DG 415.836-2) of Sokolov (Opus 111 OP 30-336).