Donizetti: Anna Bolena. Maria Callas, Gianni Raimondi, Nicola Rossi-Lemeni, Giulietta Simionato Gabriella Carturian met het Ensemble van La Scala Kilaan o.l.v. Gianandrea Gavazzeni. EMI 566.471-2 (2 cd’s, 2u. 20’04”). 1957
Donizetti: Anna Bolena. Joan Sutherland, Samuel Ramey, Jerry Hadley, Susanne Mentzer, Bernadette Manca di Nissa, Giorgio Surian met het Ensemble van de Nationale Opera Wales o.l.v. Richard Bonynge. Decca 421.096-2, 475.7910 (3 cd’s, 3u.12’35”). 1987
Anna Bolena (1830) was de éénendertigste opera die de reputatie van Donizetti niet alleen in Italië, maar ook benoorden de Alpen vestigde. Het was deze eerste van drie bewerkingen in het libretto van de productieve Felix Romani van episodes uit de geschiedenis van de Engelse Tudors die hem optredens in de Milanese Scala bezorgden. Het was de eerste keer dat de componist kon beschikken over een libretto dat zin talent verdiende.
Anna’s larghetto ‘Ah dolce guidami’, gezongen terwijl ze in de toren van de Tower op haar beul wacht, is vervuld van oprechte gevoelens en gespeend van valse romantische sentimenten. De klagende hoornbegeleiding past hier ideaal bij.
Romani’s tekst, die is gebaseerd op een tweetal eerdere toneelstukken, gaf Donizetti nieuwe mogelijkheden om de psychische gesteldheid van de personages nader te onderzoeken. Jane Seymour, vervuld van wroeging vanwege haar overspel en de ongelukkige, op Anna verliefde Percy, vastberaden om haar onschuld te respecteren.
Het is echter duidelijk Anna’s opera en vrijwel geen andere zangeres dan Maria Callas heeft een duidelijker, groter stempel op deze rol gedrukt. Zij was het destijds die deze rol weer onder de aandacht bracht en deze radio opname laat haar duidelijk op haar best horen. Haar Anna is afwisselend teer, berustend en woedend. Luister bijvoorbeeld naar de giftige toon waarop de zin ‘Anna! Ai giuduci!’ zingt wanneer Enrico (Hendrik XVIII) aangeeft dat ze haar onschuld voor het recht moet verdedigen. Of haar zang in de laatste cabaletta ‘Coppia iniqua’ waarin haar coloratuur een aan waanzin grenzende kwelling suggereert.
Beter opgenomen klinkt Sutherland, aan het eind van haar loopbaan opgenomen met verbluffende coloraturen; Samuel Ramey is een geweldige Enrico. Een fijne dvd opname is er met Anna Netrebko en Ildebrando d’Arcangelo (DG 073-4725). Maar als bijzondere tip moet ook nog worden gewezen op de onbekende maar heel dramatische cd opname met Elena Souliotis, Nicolai Ghiaurov en Marilyn Horne, ook uit Wenen en gedirigeerd door Silvio Varvso (Decca 455.069-2).
Het loont de moeite om ter verduidelijking van de hele situatie Hilary Mantel’s Bring up the bodies te lezen.