Donizetti: Rosmonda d’Inghilterra. Renée Fleming, Bruce Ford, Nelly Miriciolu, Alastair Miles, Diana Montague, , Geoffrey Mitchell koor en Philharmonia orkest o.l.v. David Perry. Opera Rara ORC 13 (2 cd’s, 2u. 29’32”). 1994
De geschiedenis van deze opera – Donizetti’s nr. 41 - is nogal ingewikkeld. Zeker is dat de première in 1834 in het Teatro della Pergola in Florence plaatsvond. Het werk werd door de pers goed ontvangen, maar het publiek bleek minder enthousiast. In de negentiende eeuw vonden ook geen opvoeringen buiten Italië plaats. Wel maakte de componist nog een herziene versie. Maar daarna verdween de opera uit zicht totdat hij halverwege de twintigste eeuw in manuscriptvorm werd teruggevonden in Napels. Waarbij het onduidelijk was of het om het origineel of de herziene vorm ging. Een volledige partituur schijnt nooit te zijn gepubliceerd. Een eerste uitvoering vond in 1975 in Londen plaats en in 1994 kwam deze opname tot stand.
Het verhaal van deze opera heeft een historische achtergrond, maar bevat ook elementen uit de legende over Fair Rosamond. Rosamonda, dochter van de twaalfde eeuwse Thomas Clifford, wordt gevangen gehouden in de toren van Woodstock castle van koning Hendrik II. Deze Enrico is haar minnaar, maar ze weet niet dat hij koning is. Enrico is bovendien getrouwd met Leonora; Enrico heeft de page Arturo opgedragen om tijdens zijn reis naar Engeland voor Rosamunda te zorgen. Maar deze Arturo verraadt de aanwezigheid van Rosamunda aan Leonora die daardoor in blinde woede ontsteekt. Rosamunda ontdekt de ware identiteit van haar minnaar, ontmoet haar vader die nog van niets weet en wordt gedwongen om naar het buitenland te vluchten en daar met Arturo te trouwen. Maar voordat dit zover is, vermoordt Leonora beiden.
Al gauw blijkt in de Ouverture dat we hier te maken hebben met een van Donizetti’s beste opera’s. Gelukkig wordt die indruk verderop alleen maar bevestigd. Het werk bevat twee virtuoze sopraanrollen als tegenstrevers. Renée Fleming met haar verrukkelijke stem maakt van Rosamonda een zo sympathiek mogelijke en begrip vragende rol en de oudere Nelly Miricioiu maakt van de rol van koningin een fraai door emoties beheerste figuur. Bruce Ford als Enrico is duidelijk assertief en Alastair Miles zet een autoritaire Clifford neer. Een goede indruk maakt ook Diana Montague als Arturo.
Het enige bezwaar tegen deze uitgave geldt de wisselende balans tussen de stemmen en het orkest. Wel veel waardering voor de toelichting in het tekstboekje.