Dutilleux: Le loup; Sonnetten van Jean Cassou nr. 1 en 2; La fille du diable (ged.); Mélodies nr. 1-4; Tableaux symphoniques nr. 1-3. Vincent le Texier (b) met het Nationaal orkest van de Loirestreek o.l.v. Pascal Rophé. BIS SACD 1651 (74’20”). 1015
Het herdenkingsjaar 2016 va de honderdste verjaardag van Dutilleux brengt gelukkig meer onbekende werken van hem aan het licht. Dat uitgerekend het Zweedse BIS daarop inspeelt met de inzet van het Orchestre national des Pays de Loire (waar Dutilleux in Angers thuis was) is een aardige bijkomstigheid. De uitgave draagt de titel ‘Lied, toneel en filmscherm’ en is voornamelijk gewijd aan vroege opdrachtwerken.
De claim dat het hier vier fonografische wereldpremières betreft, klopt alleen niet. De uitgave draagt de titel van het ballet Le loup uit 1953 waarvan bij naspeuring toch in 1954 een complete opname blijkt te zijn gemaakt door Prêtre en eentje met Jean Annouih als spreker door het Champs Élysées orkest onder Paul Bonneau (Virgin 319.364-2, 5 cd’s en het Prêtre aandeel eveneens EMI 763.945-2). Ook hier horen we de bekende drie delen.
Van de Sonetten uit 1954 bestonden al zeker vier blijkbaar onvolledige opnamen, maar dan met pianobegeleiding. De mooiste waren van Cachemaille (Erato 0630-74068-2) en Le Roux (Arte Nova 82876-63825-2). Maar dit is zelfs niet de eerste met de rijkere orkestbegeleiding, want daarvoor zorgde Neal Davies (Chandos CHAN 9504). Maar hier is een derde toegevoegd.
De 4 Melodieën uit 1942 waren bekend in de vorm met pianobegeleiding door Patrick Mason en Robert Spillman (Bridge BVD 9058-2), maar klinken nu verrijkt, dus verdienstelijker.
Blijven over de Trois tableaux symphoniques (1945) die oorspronkelijk waren bedoeld voor een toneelversie van Wuthering Heights van Emily Brönte en de gedeelten van de filmmuziek bij La fille du diable van Henri Decoin (1946) Muziek in de beste Hollywoodstijl van Waxman en Tiomkin, inclusief het gebruik van de ondes martenot.
Le Texier, het orkest en Rophé doen er alles aan om deze stukken kaliber te verlenen en de opname klinkt – zoals we van BIS gewend zijn – bijzonder goed.