Dalbavie: Color; Vioolconcert; Ciaccona. Eiichi Chijiiwa met het Orchestre de Paris o.l.v. Christoph Eschenbach. Naïve MO 78216-2 (64’21”). 2001/4 

De Franse componist Marc-André Dalbavie (1961) studeerde aan het Conservatorium in Parijs, werkte vijf jaar onder Boulez aan het IRCAM, studeerde directie bij hem en werkte als dirigent met orkesten in Minneapolis, Cleveland en Parijs.

Uit de hier opgenomen werken blijkt dat Dalbavie meer is geïnteresseerd in de effecten van klanktransformatie en ruimte dan in coherente melodieën. Daarmee lijkt hij zich te scharen onder de Franse groep ‘Spectralisten’ van Tristan Murail, maar bij Dalbavie blijkt het minder te gaan om verschuivende gewichten en timbres maar meer om ruimtelijke gebaren.

 In zoverre heeft hij een heel eigen stem. Zo brengt hij de Klangfarbenmelodie van Schönberg, elementen uit de elektronische muziek en de stijl van Messiaen in herinnering.

In Color blijkt dat meteen goed en in het vioolconcert uit 1996 fungeert de solist ook niet als tegenpartij van het orkest, maar als een component in een ruimtelijk klankbeeld. De solist is middenin het in twaalf groepen verdeelde orkest geplaatst.

De Ciaccona uit 2012 verraadt duidelijk zijn oorsprong als dans of passacaglia en brengt in de herhalingen duidelijk Dalbavie’s ideeën over geleidelijke transformatie van timbre naar melodie naar voren. Maar daarnaast heeft het stuk ook iets weg van filmmuziek bij een thriller, waarin textuur heel belangrijk is. Effectief orkestreren is Dalbavie wel toevertrouwd.

Eigenlijk zou men deze werken in de concertzaal moeten horen of in perfecte kwadrafonie om te ervaren hoe effectief ze zijn. Maar als substituut kunnen deze goede uitvoeringen ook goed dienen om het werk van deze componist te verkennen.

Wie meer weken van hem wil horen, zij gewezen op La source d’un regard door het Concertgebouworkest onder George Benjamin (RCO Live RCO 09003) en het Pianoconcert met Leif Ove Andsnes en het Symfonie orkest van de Beierse omroep o.l.v. Franz Welser Möst (EMI 264.182-2).

Als dirigent van eigen werken is Dalbavie op verschillende cd’s te beluisteren: Paradis mécaniques (Accord 20127-2), Variations orchestrales sur un oeuvre de Janáček, Sinfonietta, Rocks under the water  (Ameson ASCP 0711).