Devienne: Fluitconcerten nr. 1 inn D, 2 in D, 3 in G en 4 in G. Patrick Gallois met het Zweeds kamerorkest. Naxos 8.573230 (66’42”). 2013

Devienne: Fluiitconcerten nr. 5 in G, 6 in D, 7 in e en 8 in G. Patrick Gallois met het Zweeds kamerorkest. Naxos 8.573464 (66’58”). 2015

Als instrumentalist beheerste François Devienne (1759-1803) de fluit en de fagot. Voor beide instrumenten schreef hij concerten en voor de houtblazersgroep ook concertante symfonieën. Maar het grootste aandeel van zijn concertante oeuvre bestaat uit dertien fluitconcerten.

Patrick Gallois is in Zweden onderweg om ze alle met tussenpozen op te nemen. Dat ze zo opgewekt van aard zijn, kan verbazing wekken want de goede man had kennelijk zodanig te lijden onder de gevolgen van de Franse revolutie dat hij krankzinnig eindigde in een gesticht in Charenton.

Maar bij deze concerten - opvallend veel daarvan in G-groot – overheerst een zorgeloze stemming. Ze zijn geschreven in de standaard snel-langzaam-snel vorm en zijn nog eerder klassiek dan romantisch van aard.

Patrick Gallois (1956), duidelijk in de bloei van zijn loopbaan, brengt het huidige deel van zijn carrière in Finland en Zweden door en treedt hier op als solist bij het Zweeds kamerorkest. Hij is een duidelijk vertegenwoordiger van de Franse fluitschool met een lichte, heldere klank wat hier mooi past in deze charmante vertolkingen. Zo brengt hij het beste van Devienne naar voren. Snelle delen klinken speels en vlot, soms haast nogal jachtig waardoor de frasering in de knel komt, de langzame zangerig. Elders dreigt wel eens een gevoel van routine in te sluipen.

Wel ook nog een opmerking over de opname als zodanig. De solist is nogal naar voren gehaald en de klankbalans is tamelijk richting celli en bassen verschoven.

In ieder geval doet Gallois eerdere opnamen van Galway (RCA 09026-63701-2) en Adorján (Tudor 765, 1620, 7010) geenszins vergeten.