Dutilleux: Musique de chambre. Sarabande et cortège; Fluitsonatine; Hobosonate; Choral, cadence et fugato; Strophes sur le nom de Sacher (bew); Les citations. Resp. Fany Maselli (fag), Magali Mosnier-Karoui (fl), Nora Cismondi (h), Jonathan Reith (tromb) met Sébastien Vicard (p), Alexis Descharmes (vc), Mathieu Dupouy (kl), Axel Salles (cb) en Emmanuel Curt. Label Hérissons LH 15 (54’00). 2016
Nadat Indésens een cd met kamermuziek van Dutilleux onder de titel Pages de jeunesse had uitgegeven, volgde een ruwweg vergelijkbare opname met Italiaanse musici bij Brilliant (94738) en nu is het dus het onbekende Label Hérissons dat deze werken bundelt. Interessant genoeg besloot de componist om al deze composities ongeldig te verklaren omdat hij ze teveel als afgeleiden, niet oorspronkelijk beschouwde. Laten we niettemin dankbaar zijn dat de desondanks voortbestaan zodat we ervan kunnen genieten.
Weliswaar wekken de korte fluitsonate en hobosonate nog niet de indruk dat we met een grote componist te maken hebben, maar dat kan ook haast niet, want ze werden voor examendoeleinden op het conservatorium in Parijs geschreven. Maar ze zijn best de moeite waard.
Wie de Fluitsonatine (1943) niet kent, zou kunnen denken dat het om een werk van Françaix of Poulenc gaat. De Hobosonate (1947) is grootser van opzet en uitgesproken virtuozer van aard.
Het vroegste werk, Sarabande et cortège (1942) voor fagot en piano maakt een heel plezierige indruk. Wie goed luistert kan er iets van Fauré en Ravel of mogelijk ook Poulenc en Martin in horen. De cortège met zijn marsritme heeft zelfs wel iets van Prokofiev en Dukas; Tovenaarsleerling. Maar wat zou het.
Choral, cadence et fugato (1950) is nogal apart omdat het voor trombone en piano is.
De alweer korte drie Strophes sur le nom de Sacher (1976/82) zijn voor solocello. Het is een van de verschillende werken die Dutilleux schreef voor de Zwitserse mecenas en dirigent Paul Sacher die na bemiddeling door Mstislav Rostropovich hielp om opdrachten te vergaren. De notenreeks Es, A, C, B, E, D geven Sachers naam weer als men war creatief de Duitse en Franse nomenclatuur mengt. Het is ook in deze kleurige bewerking een lonend, maar wat ongemakkelijk werk: grillig en onder het oppervlak broeierig.
Het tweedelige Les citations (1985/1991/2010 is voor een kwartet bestaande uit de bijzondere combinatie van hobo, klavecimbel, contrabas en slagwerk.
Door de bank genomen zijn alle verklankingen goed gelukt. Alleen jammer bij een zo korte speelduur dat de transcripties de vocale stukken Regards sur l’infini (1943/2011) en de Deux sonnets de Jean Cassou voor fagot en piano (1954/2011) ontbreken.