Dett: The ordering of Moses. Latonia Moore (s), Ronnita Nicole Miller (ms), Rodrick Dixon (t), Donnie Ray Albert (b) met het Mei festival koor en het Cincinnati symfonie orkest o.l.v. James Conlon. Bridge 9462 (48’32”). 2014

In 1937 gaven dit koor en orkest met andere solisten en een andere dirigent (Eugene Goossens)  de première van dit vijftiendelige oratorium als ‘Bijbels volkstafereel’ van de in Canada geboren, in de VS. Als componist, organist en pianist werkzame Robert Nathaniel Dett (1882-1943). 

Het werk van deze zwarte componist werd in 1932 geschreven en het materiaal van die door de NBC uitgezonden gebeurtenis raakte grotendeels verloren maar alles werd gelukkig elders teruggevonden, werd in 1956 een keer uitgevoerd met Leontyne Price als soliste en werd aanleiding voor deze nieuwe opname van een zaaluitvoering.

Wie was deze Dett? Hij werd in hetzelfde jaar geboren als Kodály, Stravinsky, Malipiero, Grainger, Ponce en Turina, maar in een heel andere wereld. Zijn opleiding genoot hij grotendeels aan het Oberlin College in Ohio en daarna bij Foote.

Zijn muziek staat onder invloed van Dvorak (met diens belangstelling voor Amerikaanse volksmuziek) en Coleridge Taylor. De invloed van spiritualiteit op zijn werk bleek voor het eerst in The chariot jubilee voor tenor, koor en orkest uit de vroege jaren twintig.

Melodieuze, gangbaar tonale en traditionele muziek, die begint met een verwachtingsvol voorspel met belangrijke soli voor cello en harp. Die cello blijft het hele werk door een wezenlijke rol spelen. Treffende solobijdragen vinden we in ‘The word’ (met Donnie Ray Albert), ‘The voice of Israel’ (met Ronnita Nicole Miller) en ‘God looked down on Israel’.

Het met honderdveertig zangers bezette koor horen we op zijn mooist in ‘And from a burning bush’ en ‘Go down Moses’. In ‘Who hath made a man dumb’ steekt een ware storm op en in ‘And when Moses smote the water’ een opkomende vloed. Beeldende muziek, kortom.

Het trieste lot van de achtervolgende Egyptenaren is mooi uitgebeeld en ‘And when they reached the other shore’ horen we een soort halleluja.

James Conlon neemt met het orkest energiek het werk ter hand, het koor zingt met een aangenaam warme klank en de solisten laten heel mooie bijdragen horen, et name de stralend klinkende sopraan Latonia Moore. Rodrick Dixon als felle Mozes is geen patriarchale bas, maar een jeugdige tenor.

Een andere cd met tien pianowerken door Clipper Erickson onder de titel My cup runneth over (Navona NV 6013).