Donizetti: La favorita. Gabriel Bacqier (b. Alfonso XI), Fiorenza Cossotto (ms., Leonora), Luciano Pavarotti (t, Fernando), Nicolai Ghiaurov (bs, Baldasare), Ileana Cotrubas (s., Inès), Piero de Palma (t., Don Gasparo) met koor en orkest van het Teatro comunale Bologna o.l.v. Richard Bonynge. Decca 430.038-2 (3 cd’s, 2u. 47’38”). 1974

Het gebrek aan populariteit van La favorita wordt wel toegeschreven aan het gemis van een belangrijke sopraanrol. Dat is best jammer, want het gaat om een best fijne opera, hoewel er momenten zijn die pakkender hadden kunnen wezen en jammer genoeg behoort het slotduet daartoe. Maar verder valt veel te waarderen want het drama is aansprekend en de vele melodieën geven aanleiding tot prachtige zangmogelijkheden. De handeling gaat over de driehoeksverhouding tussen Alfonso XI, koning van Castilië, zijn beminde Leonora (‘de favoriete’ en haar minnaar Fernando tegen de achtergrond van de Moorse invasie in Spanje en de machtsstrijd tussen kerk en staat.

De mogelijkheden om er iets moois van te maken, zijn in deze oudere opname ten volle benut. De nog vrij jonge Pavarotti is prachtig bij stem tot een fraaie cis hoog en geeft in vocaal en dramatisch opzicht alles wat hij kan als Fernando. Op haar hoogtepunt, zoals hier nog net, behoorde Fiorenza Cossotto tot de treffendste zangeressen. Ze zingt Leonora als een van haar glansrollen aan La Scala.

De rol van Alfonso heeft altijd grote aantrekkingskracht uitgeoefend op baritons, maar Baquier had hem kleuriger mogen invullen, al is en blijkt hij best geloofwaardig, zoals mooi blijkt in ‘A tanto amor’. In de kleinere rollen zorgt Ghiaurov als Baldasare voor veel welluidendheid, Cotrubas als Ines voor de nodige beminnelijkheid en De Palma (Don Gasparo) voor een stevig karakter. De koorbijdragen zijn goed, maar wat op de achtergrond vastgelegd. Een maar dan goede begeleiding - die dankbaar tot zijn recht komt in een twintigtal minuten balletmuziek - zorgt voor een mooi totaalresultaat.