Debussy: Estampes; Images I en II; Children’s corner; Wals la plus que lente; L’îsle joyeuse. Stepen Hough. Hyperion CDA 68139 (69’25”). 2016

Op de cover wordt nadrukkelijk Yamaha vermeld. Op papier ziet dit recital met bekende pianowerken van Debussy er best aantrekkelijk uit waarbij te bedenken is dat Hough La plus que lente al eens in 2008 opnam (Hyperion CDA 67686).

Hough begint erg mooi met sfeervolle schetsen van ‘Pagodes’ en ‘Jardins sous la pluie’, maar in ‘La soirée dans Grenade’  dat alleen maar erg loom klinkt.

Misschien is dit wel kenmerkend voor zijn beleefd Engelse opvatting, want ook in de Images toont hij een voorkeur voor langzame tempi en het scheppen van wat ten onrechte voor typisch impressionistische vaagheid doorgaat.

In Children’s corner slaagt ‘Doctor Gradus ad Parnassum’ best spiritueel, maar ‘Jimbo’ had niet zo fijnzinnig gehoeven en de poppenserenade heeft iets te volwassens, de ‘dansende sneeuw’ heeft iets mistigs en ongenuanceerds; tot slot danst ‘Golliwog’  veel te slap en ‘L’îsle joyeuse’ maakt het er zo gelijkmatig gespeeld niet beter op. Daarom hoor ik eerlijk gezegd Debussy liever door een niet Engels, maar Frans kleurend prisma van Bavouzet (Chandos CHAN 10443 en 10467).