Dussek: Pianosonates in A op. 10/1 C. 60, 2 in g op.10/2, C. 61, E op. 10/3, C. 62, in D op. 31/2, C. 133 Pastorale. Bart van Oort. Brilliant Classics 95599 (61’08”). 2017

Veel duidelijker dan Haydn, Clementi en Mozart loopt Johann Ladislaus Dussek (1760-1812) als vernieuwer in zijn Pianosonates vooruit op de vroegromantiek. Mogelijk beïnvloedde hij Beethoven, al bereikte hij op pianogebied nooit diens status. Tot op zekere hoogte liep hij op Chopin vooruit

Hij had in Londen een pianozaak, werkte op pianogebied samen met John Broadwood aan technische verbeteringen aan de piano, maar moest vluchten voor zijn schuldeisers nadat zijn zaak failliet was gegaan.  In 1807 ging hij in Parijs voor Taillerand werkenGedurende zijn tijd in Sint Petersburg was hij een favoriet van Catherina de Grote. Pas de laatste tijd wordt zijn invloed op latere generaties langzaam duidelijk en het is eigenlijk onbegrijpelijk dat zolang aan hem werd voorbijgegaan.

Hoog tijd dus voor een opname van Dusseks Pianosonates. Markus Becker nam een paar op (CPO 777.020-2), evenals Luca Palazzolo (Newton 8802127), Andreas Staier (Duitse Harmonia Mundi 05472-77334-2), Frederick Marvin (Dorian DIS 80125) en Hanus Barton (Matous MK 0046-2). Zij allen concentreerden zich vooral op de Sonate in fis op. 61 Élégie harmonique. 

Tussen 2006 en 2008 was het echter de Spaanse pianiste Maria Garzón die het echt grondig aanpakte en de complete sonates op twee sets van elk drie cd’s vastlegde (Heritage HTGCD 300/2). Haar spel was zeer bevredigend, ze hield hoorbaar van de muziek maarde opnamen klonken echter wat minder goed.

En is daar dan Bart van Oord die in een voorlopig succes aan een complete opname is begonnen en die speelt op een gerestaureerde fortepiano van Longman Clementi uit 1799 en alleen al daarom een streepje voor heeft. 

Wie goede herinneringen bewaart aan de Pianosonates van Haydn, Clementi en Mendelssohn, zal zeker genoegen beleven aan deze uitgave.