Dowland: Come away P. 60;  Tarleton’s jig P. 81;  Tarleton’s resurrection P. 59; The shoemaker’s wife P. 58; Melancholy galliard P. 25; Mrs. Winter’s jump P. 55; The king of Denmark’s galliard P. 40; Mrs. White’s thing P. 50; Mrs. White’s nothing P. 56; A coye joye P. 80; Can she excuse my wrongs P. 42; Forlorn hope fancy P. 2; The most sacred queen Elisabeth, her galliard P. 41; Lord Strang’s march P. 65; Doulands rounde battlell galyarde P 39; Lachrimae pavane P. 15; Mrs. Vaux gaillarde P. 32; Mrs. Vaux jig P. 57; My lord Willoughsby’s welcome home P. 88; The frogg galliard P. 23/23a; Fancy in G, ‘Tremolo’; What if a day P. 79. Joe Brent (mand.) en Alon Sariel (mand., luit). Orlando Records OR 0007 (39’19”). 2012

Onder de titel An Englishman in New York spelen Joe Brent en Alon Sariel tweeëntwintig bewerkingen van Dowlands luitmuziek op twee licht verwante mandolines van Brian Dean. Onder tijdsdruk of uit gemakzucht hergebruikten vroegere componisten vaak bepaalde melodieën meerdere male, Dowland deed dat soms wel vijfmaal in wisselende bezettingen en onder verschillende titels. In de Renaissance sprong men waarschijnlijk ook vlot met bewerkingen om.

Dat zijn eigen favoriete instrument de luit nu op deze cd is ingewisseld voor een mandoline die sinds zijn uitvinding eind zeventiende eeuw ook tot de luitfamilie behoort, is daarom ook niet zo vreemd. Hier horen we deel minder bekende stukken van Dowland afwisselend op 2 mandolines met 8 snaren, mandoline en luit, een mandoline met 10 snaren en een mandola, een alt- of tenor mandoline. De Tiels van 22 stukken activeren de verbeelding. Wat graag zou men meer willen weten over de becommentarieerde lieden. 

Het is goed voorstelbaar dat Dowland in de wolken zou zijn geweest wanneer hij de Amerikaan Brent en de Israëlier Sariel zo knap spelend had kunnen horen. Ze werpen een nieuw stralend licht op deze oude muziek.