Diamond: Rounds voor strijkorkest; Toneelmuziek bij Romeo en Julia van Shakespeare ; Symfonie nr. 6. Indiana universiteit kamer- en filharmonisch orkest o.l.v. Arthur Fagen. Naxos 8.559842 (65’38”). 2015/6

David Leo Diamond (1915-2006) was een in de V.S. geboren Amerikaanse componist van Oostenrijkse afkomst die zijn opleiding in eigen land bij Bernard Rogers en Roger Sessions volgde en in Frankrijk bij Nadia Boulanger.

In zijn werken onderging hij vooral invloeden van Bartók, Stravinsky en Copland, maar verwerkte die gelukkig op een heel persoonlijke manier. Bekendheid verwierf hij vooral met zijn elf symfonieën waarvan hier in de serie American Classics van Naxos nr. 6 uit 1951/4 is gekozen.

Het kleinschaliger, driedelige Rounds is uit 1944 en herinnert enigszins aan de Serenade voor strijkorkest van Wirén, maar is wel iets minder toegankelijk. 

In de Romeo en Julia muziek met delen als ‘Balkonscène’, ‘Romeo en broeder Laurence’, ‘Julia en haar kindermeisje’ (wekt een kleine herinnering aan het ballet van Prokofiev uit 1934) en ‘De dood van Romeo en Julia’ uit 1947 treffen de rijke orkestratie en de mooi afwisselende sferen en stemmingen die worden opgeroepen. Hert laatste deel is het uitgebreidst en  vanzelfsprekend het meest tragische en het treffendst als klankschildering.

Typisch jaren vijftig, hoekig, dissonant, maar ook uitbundig klinkt hierna de Symfonie nr. 6 als een echt persoonlijke uiting, mogelijk als een reactie op de Koude Oorlog. Vreemd dat het werk vijf jaar moest wachten voordat Charles Munch de première in Boston gaf.

Zo te horen beschikt de Indiana  universiteit in Bloomington voortreffelijke ensembles, want op de vrijwel smetteloze uitvoeringen valt weinig aan te merken en ze klinken ook bovenmodaal goed.