Debussy: Prélude à l’après-midi d’un faune; Symfonische fragmenten uit Le martyre de St. Sébastien; La mer. Philharmonie orkest o.l.v. Pablo Heras-Casado. Harmonia Mundi HMM 90.2310 (57’04). 2018

Het kon niet uitblijven dat Harmonia Mundi ter gelegenheid van de herdenking van Debussy’s honderdste sterfdag, 25 maart 2018 nog een duit in het zakje deed.

Geboeid door de muziek van Wagner gezicht de jonge Debussy tweemaal Bayreuth,  waar vooral Parsifal een diepe indruk op hem maakte. Invloeden daarvan zijn merkbaar in La demoiselle élue (1888), Pelléas et Mélisande (1895) en de toneelmuziek bij het mysteriestuk van d’Annunzio Le martyre de St. Sébastien (1911) dat werd geïnspireerd door de danseres Ida Rubinstein en dat als een schok kwam voor de Parijse bourgeoisie. De orkestratie liet Debussy deels over aan zijn leerling André Caplet.

Het enige wat we meestal nog van dit werk te horen krijgen, zijn de vier ’symfonische fragmenten’.  Voor wie het ruim een uur durende werk eens in het geheel wil horen is er een mooie opname van Daniele Gatti (Radio France FRF 007) uit 2009.

De vertolking van de Symfonische fragmenten vormt het beste gedeelte van deze cd omdat de dirigent zo mooi de juiste rondwarende, maar ook introverte sfeer van de begindelen treft om in de ‘Danse extatique’ aan het slot helemaal los te gaan.

Van de Prélude à l’après-midi d’un faune wordt het van fantasie vervuld mooi verhaal gemaakt. Tot zover is alles meer dan keurig in orde. Maar in La mer worden twijfels gewekt, zoveel aandacht is besteed aan details. Moeten we werkelijk alles, hoe briljant ook horen? Het leidt de aandacht van het totaal af, net alsof vele plasjes worden getoond die maar niet tot één wisselend golvende zee versmelten. Het ontbreekt daardoor wat aan sfeer en perspectief. Vergelijk bijvoorbeeld met Haitink (Philips 438.742-2), Abbado (DG 477.508-2) Boulez (DG 439.896-2) of Rattle (EMI558.045-2), maar zo klinkend kan voor een keertje aantrekkelijk zijn.