CD Recensies

DAVIES, T.: SPINE

Davies, Tansy: Spine. Iris; Static; Dark ground; Loure; Falling angel; This love; Make black white; Loopholes and lynchpins; Spine. Simon Haram (sax) met de Birmingham Contemporary music group o.l.v. Christopher Austin; Samuel Boden (t) en Huw Watkins (p); Joby Burgess (slagw); Darragh Morgan (v); Concordia; Azalea o.l.v. Christopher Austin. NMC D 176 (77’19”). 2012

 

In 1996 won de jonge Britse Tansy Davies (1973) de BBC Composer’s Prize en sindsdien is haar ster snel rijzende. Buiten de Engelse eigentijdse muziekwereld maakte ze zich het eerste kenbaar met de cd Troubairitz met werken als Neon, Grind show, Inside out 2, Greenhouses, Troubairitz, Salt box, What I write now, Remixes by Gabriel Prokofiev, Rolf Wallin and others waarin het Azalea ensemble onder Christopher Austin zich deed gelden (Non-Classical NONCL SS 011).

Er is nauwelijks een andere Engelse componist die zo snel in de hiërarchische rangen opklom als Davies. Of dat terecht is, zal later blijken. In ieder geval is ze op haar best wanneer ze levendige texturen schept die vaak zijn geïnspireerd door pop en jazz om er slagkracht en pit aan te geven. Ze voelt zich hoorbaar thuis in het wereldje van de avant-garde en de experimentele rock (tussen Xenakis en Prince). Maar ze ontleent haar inspiratie soms ook aan de barok van Bach en Scarlatti, zoals in Loure, Loopholes and lynchpins en Dark ground.

Het vroegste stuk is Loure voor soloviool uit 2000, als nieuwste werken horen we Static en This love op gedichten van Nick Drake uit 2016. De werken voor meer instrumenten, voor ensembles, soms met slagwerk, maken de sterkste indruk. Een hoogtepunt is Iris voor saxofoon en ensemble uit 2004 dat iets weg heeft van Turnage en een ander het door de schilder Anselm Kiefer geïnspireerde Falling angel uit 2007. Ook met her licht theatrale Spine voor London Sinfonietta uit 2005 maakt ze indruk.

Alle vertolkingen maken voor zover dat te beoordelen is een gezaghebbende indruk zoals dat van de betrokken musici te verwachten is.

Vooral Samuel Boden en Huw Watkins onderscheiden zich positief.