Dussek: Pianosonates op. 10/1 in A C. 60, op. 10/2 in g C.61, op. 10/3 in E C. 62, op. 31/2 in D ‘Pastorale’ C. 133. Bart van Oort. Brilliant Classics 95599 (61’09”). 2017
Dussek: Pianosonates op. 25/2 in D ‘La matinée’ C. 127 en op. 39/1 in G C. 166. Piet Kuijken. Brilliant Classics 95602 (54’37”). 2017
Dussek: Pianosonates in Es op. 44, C. 178 ‘The farewell’ en in f op. 77 ‘L’invocation’. Alexei Lubimov. Brilliant Classics 95607 (62’37”).
Nu ineens Ladislav Dussek (1760-1812) erg in de belangstelling is gekomen, blijkt het lastig om bijvoorbeeld een duidelijk overzicht te krijgen in het aantal en de nummering van zijn Pianosonates. Die waren lang alleen bij opusnummer (tussen 5 en 77) bekend maar werden later logischer ondergebracht in de C. nummering van Craw. Het moeten er in totaal minstens 34 zijn Ik heb hieronder geprobeerd om daar wat orde in te scheppen, maar heb het ten gevolge van overlappingen opgegeven. Mijn excuses (in mijn werkkamer is het begin augustus 2018 27 graden Celsius)… Sommige sonates hebben bijnamen, wat herkenning vergemakkelijkt want de toonaarden op zichzelf vertonen veel overlappingen.
Interessant te weten dat ‘Les Adieux’; vol weemoed en herwonnen levenskracht niet als Beethovens gelijknamige sonate nr. 26, geschoren toen zijn weldoener Aartshertog Rudolf uit Wenen vluchtte voordat Napoleon de stad innam een heel andere ontstaansreden had, namelijk dat Dussek moest vluchten voor zijn schuldeisers. Vrolijker is daarna ‘Le retour à Paris’ voor Tailleyrand bij wie hij in 1807 in dienst trad.
nr. 1 op. 9/1 in Bes C. 57, 2 op.9/2 in C C. 58, en 3 op. 9/3 in D C. 59
nr. 4 in A op. 10/1 in A C. 60, 5 in g op.10/2 C. 61 en 6 in E op.10/3 C. 62
nr. 7 in a op. 18/2
nr. 8 in Bes op. 24 C. 96
Nr. 9 in Bes op. 31/1, C. 10 in D op. 31/2, 11 in C op. 31/3 (met Préludes)
Nr. 11 in Bes op. 35/1 C. 132, 12 in G op. 35/2 C. en 13 in C op. 35/3
nr. 14 in G op. 39/1, 15 in C op. 39/2 en 16 in C, op. 39/3
nr. 17 in A op. 43
nr. 18/2 in Es op. 44 The farewell
Nr. 19 in Bes op. 45/1, 20 in C op. 45/2 in G, 21 in D op. 45/3 i
nr. 21 in D op. 47/1 in D, en 22 in C op. 47/2
Nr. 24 in fis op. 61 Elégie harmonique
Nr. 25 in D op. 69/3 La consolation
Nr. 26 in As op. 64 La retour à Paris
Nr. 27 in Es op. 75
Nr. 28 in f op. 77 L’invocation
nr. 29 in As op. 5/3
Nr. 30 in C op. 14/1 C. 71, 31 in G op. 14/2 C. 72 en 32 in F op. 14/3 C. 73
Nr. 33 in Bes op.18/1 C. 79 en 34 in Es op. 18/3 C. 81
Nr. 35 in F op. 25/1 C. 128
Ooit begon de Spaanse Pianiste Maria Gazon voor Heritage aan een complete opname, maar ik geloof dat ze nooit verder is gekomen dan 2 albums met elk drie cd’s. Olga Paschenko (Fuga Libera FUG 598), Andreas Staier (RCA 5472-077286-2) en Markus Becker (CPO 777.020’2) pikten wat rozijnen uit het geheel in hun recitals.
En nu is daar dan Brilliant in zijn voortreffelijke streven naar volledigheid die een veelbelovende nieuwe poging is gestart. Eerste positive facet is dat daarvoor steeds een fortepiano is gebruikt. In de eerder besproken opname van Bart van Oort was dat een Longmann Clementi instrument uit 1799 uit een Engelse verzameling dat ook door Alexei Lubimov wordt bespeeld en vermoedelijk dus ook door Kuijken.
Wie de Pianosonates van Haydn en Beethoven uit ongeveer dezelfde tijd als norm heeft, moet niet teleurgesteld zijn dat Dussek niet met frappante meesterwerken kan pronken. Zijn sonates zijn met groot vakmanschap geschreven en ze zijn weldadig genietbaar en wat dat betreft eerder vergelijkbaar met Mozart.
In stilistisch opzicht is weinig van ontwikkeling in de tijd te merken al is de melodiek wel mooi wisselend. De drie fortepianisten spelen deze werken met hoorbare liefde en laten ze als geheel erg goed tot hun recht komen. Daardoor is het begin van dit project meteen heel veelbelovend. Hopelijk wordt het tot een goed einde gebracht.