Dupont: La maison dans les dunes; Samazeuilh: Le chant de la mer. Marie-Catherine Girod. Mirare MIR 418 (70’10”). 1997

In 1901 won de Franse componist Gabriel Dupont (1878-1914) de tweede prijs van de Prix de Rome. Hij liet slechts een klein oeuvre na omdat hij als gevolg van ziekte jong stierf. De tien-delige pianocyclus La maison dans les dunes componeerde hij tijdens een verblijf aan de kust waar hij van tbc genezende was en zijn gezondheid even in orde was.

Dat huis stond aan zee en wat van daaruit zoal te zien was op een dag - van de golfbeweging, zeilboten, verschillende weersoorten en wolkenluchten - vormt onderwerp voor een muzikale verhandeling.

Een andere vrijwel vergeten componist is Gustave Samazeuilh (1877-1967) die in 1919 het enigszins vergelijkbare triptiek Le chant de la mer schreef met een langzame wijde blik op de oceaan in de prélude ‘Claire de lune au large’ en ‘Tempête et lever du jour sur les flots’ als het stormachtige, daarna kalmerende tot slot.

Marie-Catherine Girod geniet in Dupont merkbaar van een breed dynamisch bereik, het scherzokarakter van ‘Le soleil joue dans les vagues’ en de dreiging aan het begin van ‘Mon frère le vent et ma soeur la pluie’ en behandelt de vrij subtiele muziek van Samazeuil die vol zinspelingen zit vloeiend en met karakter.