Dalbavie: La source d’un regard; Hoboconcert; Fluitconcert; Celloconcert. Mary Lynch (h), Demarre McGill (fl) en Jay Campbell (vc) met het Seattle symfonie orkest o.l.v. Ludovic Morlot. Seattle symphony media SSM 1022 (72’48”). 2019

De Franse componist Marc-André Dalbavie (1961) is een leerling van Marius Constant en met zijn muziek die verwantschap ver toont met Messiaen en Dutilleux behoort hij tot een nieuwe Franse school die op successen kan bogen.

Met La source d’un regard schreef hij een eerbetoon aan Messiaen dat begint met een citaat uit diens Vingt regards sur l’enfant jésus. Zo begint het stuk ook wat traag en meditatief om na 8’45” als het ware wakker te schrikken met een paar uitbarstingen van koper en slagwerk en mooie figuurtjes van houtblazers en strijkers; daarna keert geleidelijk de rust terug. De orkestratie is boeiend, In de finale spelen trombones, hoorns en slagwerk een belangrijke rol.

Het Hoboconcert begint meteen met een leuke solistische bijdrage om zich daarna tot een verbeeldingsvol werk te ontwikkelen. De vaardige Mary Lynch toont zich hiervoor een ideale pleitbezorgster.

Het Fluitconcert begint op min of meer dezelfde manier, maar vervalt daarna nogal in herhalingen die niet steeds erg geïnspireerd lijken. Demarre McGill maakt er toch wat boeiends van.

Anders van aard is het grillige zesdelige Celloconcert dat ook best wat meer verbeeldingskracht en inspiratie had mogen bezitten. Maar Jay Campbell laat haar enthousiasme daardoor niet temperen.

Een algemeen bezwaar is wel dat de orkestbegeleidingen van Ludovic Morlot nogal tam en routineus zijn. Of is dat verbeelding?