Dohnányi: Pianokwintetten nr. 1 in c op. 1 en 2 in es op. 26; Strijkkwartet nr. 2 in Des op. 15. Marc-André Hamelin met het Takács kwartet. Hyperion CDA 68238 (81’00”). 

De Hongaarse componist Ernö Dohnányi (1877 - 1960) was een wat oudere tijdgenoot van Kodály en Bartók wiens stijl geworteld bleef in de Oostenrijks-Duitse traditie van Brahms. Dat is heel goed hoorbaar in zijn Pianokwintet nr. 1 dat hij als 17-jarige jongeling in 1895 als opus 1 publiceerde. Het heeft daardoor een nogal schools karakter. Het Takács kwartet had dat in 1987 al eens in een vorige bezetting (alleen de cellist is nog dezelfde) opgenomen met András Schiff (Decca 421.423-2), maar de nieuwe vertolking klinkt strakker. Hoogtepunt uit dit werk is het adagio met een prachtig melodieuze bijdrage van altvioliste Geraldine Walther. De overige leden zijn nu Edward Dusinberre en Harumi Rhodes (v) en András Fejér (vc.).

Het Pianokwintet nr. 2 volgde in 1914 en vertoont ook lichte, nogal geheimzinnige invloeden van Mahler, maar klinkt ook stukken rijper. Het werk krijgt een zeer gedecideerd energieke interpretatie met veel aandacht voor details. In de tijd gezien komt tussen die twee kwintetten het Strijkkwartet nr. 2 uit 1906. Zonder Dohnànyi’s eigen instrument - hij was een eminente pianist - is het niet zo’n sterk werk, maar het is goed om er zo’n mooie uitvoering van de hebben.