Denyer: The fish that became the sun. Octandre ensemble o.l.v. Christian Meson en John Hargreaves, Nieuw Londens kamerkoor o.l.v. Matthew Hamilton, Consortium 5, Slagwerkensemble o.l.v. George Barton, Benjamin Marquise Gilmor (v) en Albert en Peael Snow (kinderstemmen). Another Timbre AT 149 (56’40”). 2018

Na eerdere opnamen van Riverine delusions, Two voices with axe, Whispers, A woman singing en Woman with Jinashi Shakuhachi (Another Time AT 82) en Finding refuge in the remains, Quartet, Frog, Archealogy, Contained in a strange garden en The tender sadness of tyrants as the dance (Et’cetera KTC 1221) begint de naam van de Amerikaanse componist Frank Denyer  (1943) vertrouwd te raken in de cd wereld.

Misschien op Cage en Crumb in hun spontaanste momenten na zijn maar weinig hedendaagse componisten in staat om klank zo verbeeldingsvol als vorm te gebruiken als hij.

De keuze van zijn instrumenten vestigt daar nooit om zichzelf voor, maar maakt een verbeeldingsvolle geluidswereld tot substantiële, treffende werkelijkheid.

Het gaat hier om de eerste opname van een bijna een uur lang werk voor een vrij groot ensemble met de ondertitel Songs of the depressed. Voor de realisatie daarvan worden niet alleen zelf van afvalmateriaal gemaakte slagwerkinstrumenten gebruikt, maar ook ongewone types als kromhoorn, ocarina, sitar, dulcimer en eunuch fluiten. Zo bespeelt een veertigtal musici in totaal zo’n 87 instrumenten en zorgt voor een unieke vorm van muziektheater. Het effect daarvan wordt krachtiger en complexer door een woordloos zingend koor, een vioolsolo en twee kinderstemmen die uiterst ongewone klanken voortbrengen en het feestgewaad nog kleuriger maken. Het geheel is als een ritueel proces waarin ook de instrumentalisten meeneurieën en zingen en de bevrijding van een onbekend noodlot vieren.  Daarom eindigt de compositie ook met een soort fanfare.

Het is aannemelijk dat de interpretatie aan de wensen van de componist voldoet. Heel apart en ook wel fascinerend is het concept zeker.