Dessau: Die Verurteilung des Lukullus. Helmut Melchert (t., Lucullus), Boris Carmeli (bs, koning), Renate Krahmer (s., koningin), Walter Bauer (bs., rechter), Rainer Lüdeke (bs., legionair), Annelies Burmeister (a., visvrouw), Alfred Wroblenski (bs., legionair) e.a. met het Omroep kinderkoor- koor- en symfonie orkest Leipzig o.l.v. Herbert Kegel. Berlin Classics BC 1073-3 (2 cd’s, 2u., 26’06). 1964

In 1939 schreef Brecht in Zweden het voor de radio bestemde hoorspel Das Verhör der Lukullus, waarvan hij in 1949 met de componist Paul Brecht de opera Die Verurteilung des Lukullus maakte. Die ging in 1951 in de Berlijnse Staatsopera in première. Het jaar daarop volgde de eerste uitvoering in West-Duitsland.

Het werk gaat over de gestorven Romeinse veldheer en dictator Lucullus (117 v. Chr. - 57 v.Chr.) die na in het graf te zijn gelegd vooral wordt herinnerd om zijn heldendaden en hoopt bij de zaligen en niet in de Hades terecht te komen, maar eerst verantwoording over zijn daden moet afleggen. Hij hoopt dat Alexander van Macedonië het voor hem opneemt, maar die is nergens te vinden en ook niemand anders neemt het voor hem op. In tegendeel, de oorlogen die hij voerden kostten 80.000 slachtoffers het leven en de rechters besluiten: ‘naar het niets met hem’. Zijn  belangrijkste verdienste was dat hij de kersenboom in Rome introduceerde,

In muzikaal opzicht komen we terecht in de wereld van Kurt Weill met een toefje Stravinsky en op afstand Hindemith.

Gelukkig is de enige opname van het werk een goede. Tenor Helmut Melchert gebruikt zijn stemmiddelen heel goed om de antiheld te typeren. De commentatrice Sylvia Pawlick zorgt heel goed dat we begrijpen waarom het gaat. Het wereldje van de meer conventionele opera wordt goed vertegenwoordigd door de koningin van Renate Krahmer, de dodenrechter Walter Bauer met zij heel donkere bas. Maar opvallend en ontroerend is ook de door Annelies Burmeister gezongen rol van de vissersvrouw die treurt om haar overleden zoon.

In de begeleiding wordt gebruik gemaakt van een geprepareerde piano en een trautonium (vroeg type synthesizer). De koren fungeren bijzonder fraai en het orkest speelt met een homogeen klankpalet en ritmische precisie. Misschien was in het geheel nog wat meer Verfremdung op zijn plaats geweest.