Dohnányi: Suite in fis op. 19; Variaties over een kinderliedje op. 25; Suite The veil of Pierrette op. 18. Howard Shelley met het BBC filharmonisch orkest o.l.v. Mathias Bamert. Chandos CHAN 9733 (69’52”). 1998

Dohnányi: Veil of Pierrette, The op. 18. Weens Omroeporkest o.l.v. Ariane Matiakh. Capriccio V 5388 (80’43”). 2019

Dat Erno Dohnnányi (1877 - 1960) veel gevoel voor humor had, wisten er sinds de kennismaking met zijn kostelijke Variaties over een kinderliedje (Kortjakje) uit 1913. De orkestsuite 1909 heeft iets van een luchtige Brahms met een fusie tussen diens Haydnvariaties en Akademische Festouverture. Maar dan met meer af wisseling. Het werk heeft ook iets van Dvorak.

Howard Shelley speelt de pianopartij in het Variatiewerk geestig en stijlvol en werkt goed samen met het orkest, enig rubato niet schuwend. Mijn norm voor de mooiste opname was gesteld door Zoltán Kocsis en Iván Fischer (Philips 422.380-2), maar Shelley komt dicht in de buurt.  

Die blijken van esprit en humor zijn ook van toepassing op de Danspantomime The veil of Pierrette, een soort Harlekinade in drie aktes uit 1909. Zoals dat in dat genre gebruikelijk is gaat het om een een steeds met charme vervuld mengsel van uitbundige vrolijkheid en sombere mistroostigheid. De Weense balzaal in de huwelijkswals muziek gaat hand in hand met een Mahleriaanse treurmars.

Moesten we het bij Mathias Bamert stellen met alleen de balletsite The veil of Pierrette, Ariane Matiakh zorgt voor de volledige versie op een propvolle cd waaraan nog veel meer plezier te beleven valt door haar getoonde aanstekelijke élan. Het is vooral haar volledige opname die aan te raden is.