Debussy: Préludes, boek 2; La mer (bew. Debussy voor piano vier handen). Alexandre Melnikov en Olga Pashchenko. Harmonia Mundi HMM 90.2302 (63’23”). 2017

 

Jammer dat Melnikov niet ook Boek 1 van Debussy’s Préludes heeft opgenomen. Waarom? Omdat hij zo verrassend goed is in Boek 2. Om te beginnen presenteert hij dat op een heel mooi klinkende Èrard vleugel uit 1885 die hij in ‘La puerto del vino’ haast als een gitaar kan laten klinken. ‘Les fées sont d’exquises danseuses’ is als een luchtig miniatuur ballet, ‘Feux d’artifie’ is een barrage vol energie en ‘La terrasse des audiences du clair de lune’ een moet zoete bloemengeur omgeven maan overschenen avond.

Maar het zijn niet alleen de twaalf afzonderlijke stukken die diepe indruk maken, maar ook de de manier de onderlinge tegenstellingen daartussen raak typeert. Heldere en duidelijke pianistiek van grote klasse waarin hi Prélude na Prélude een geheel eigen karakter verleent, nu eens geestig, dan weer grillig, vol verbeelding of met veel passie.

Al die beelden van storm, zee, vuur en andere natuurgeluiden krijgen hun eigen identiteit.

Daarna volgt nog de bewerking voor piano-vierhandig die Debussy zelf van zijn La mer maakte. André Caplet deed dat ook, maar dan voor 2 piano’s.  Er is ook een bewerking voor 1 piano uit 1938 van Lucien Garban, die Ralph van Raat speelt (Naxos 8.573576), maar die haalt hier niet bij.  

Beide pianisten spelen zo mooi synchroon dat het lijkt of ze vanuit één centraal punt worden aangestuurd en het resultaat is zo mooi en origineel dat men haast vergeet dat het om een arrangement gaat. Verbaasd hoort men hoe één instrument tegelijk zoveel sfeer en een weelde aan klanken kan produceren. Vooral ‘Jeux de vagues’ en ‘Dialogue du vent et de la mer’ hebben iets wonderbaarlijks. Pet af voor beide pianisten die voor zulke biologerende momenten zorgen.