Dornel: Sonate en quatuor; Sonates nr. 2 in D ‘La triomphante’ op. 3/24, 4 in D ‘La Forcroy’ op. 2/4, 7 in d; ‘Pour trois desus’ en 3 op. 3; Suites nr. 5 in C; Suite nr. 3 in e op. 2. Annabel Knight (blokfl, traveso), Louise Bradbury (blokfl), Reiko Ichise (vdg), Robin Bigwood (kl., org), Dan Laurin (blokfl) en Eligio Quinteiro (theorbe). Naxos 8.570986 (73’43”). 2006

 

Aan het begin van de achttiende eeuw onderging het Franse leven de nodige veranderingen. De regering van Lodewijk XIV liep ten einde. In de muziek verloren de blokfluit, de viola da gamba en de luit hun belangrijke positie om plaats te maken voor traverso, cello en klavecimbel. Ook de Italiaanse stijl won aan populariteit.

Sommigen, zoals Leclair, omarmden de Italiaanse stijl, anderen als Marais verzetten zich daartegen. En François Couperin koos de gulden middenweg van de goût réuni.

De minder bekende Louis-Antoine Dornel (1680 - 1757) was vermoedelijk als organist een leerling van Lebègue en over zijn loopbaan is niet zoveel bekend, maar hij liet in ieder geval vier bundels met kamermuziek met daarin o.a. een Livre de simphonies contenant six suites en trio avec une sonate en quatuor uit 1709 na en publiceerde in 1745 het boek over muziektheorie Le tour du clavier sur tous les tons. 

Op deze opname wordt duidelijk dat Dornel ook een Italiaanse voorkeur (Corelli) had in zijn triosonates uit 1713 die tot de eerste uit Frankrijk in deze vorm behoren. 

Het is interessant om hier drie blokfluitisten druk bezig te horen, vooral in de karakterstukken, zoals de Sonate nr. 4 als eerbetoon aan de componist Forqueray en de figuren uit de Suite nr. 5 uit 1731. Opvallend is verder op. 3/7 voor drie fluiten zonder basso continuo. 

De leden van het Ensemble Passacaglia onderzoeken alle mogelijkheden die deze muziek te bieden heeft en brengen deze vervolgens heel muzikantesk in kaart.

Wie meer van Dornel wil horen, zal zijn gediend met de opname die het ensemble Musica Barocca maakte van Dornels op. 1, het Livre de symphonies (Naxos 8.570826).