Donizetti: Paria, Il. Albina Shagimuratova (s., Neala), René Barbera (t., Idamore), Misha Kiria (bs., Zarete), Marko Mimica (bs., Akebare), Kathryn Rudge (a., Zaïde), Thomas Atkins (t., Empsaele) met het Opera Rara koor en Britten Sinfonia o.l.v. Mark Elder. Opera Rara ORC 60 (2 cd’s, 1u. 51’22”). 2019
Bijna tweehonderd jaar na de première in 1829 van Donizetti’s opera Il paria is dat werk zelf bijna een paria geworden omdat het vrijwel niet meer is opgevoerd. Is daar een reden voor? Misschien w el wanneer we geloof hechten aan een destijdse recensent die na de première in 1829 in het San Carlo theater in Napels schreef: “Een werk zonder enige verdienste’.
Gelukkig kunnen we daar nu ook anders over oordelen aan de hand van deze tweede opname. De eerste, van Marco Bernondini (Bongiovanni GB 2300/1-2) is uit 2001
Het werk in twee aktes is geschreven op een libretto van Domenico Gilardoni en is een soort variant op het Romeo en Julia verhaal dat speelt in het zestiende eeuwse India en is net als Meyerbeers Les Huegenots een pleidooi voor een wereld die gevrijwaard is van kwalijke vooroordelen. In de opera gaat het over fanatieke Brahmanen en vervloekte onaanraakbaren.
De handeling draait om de hogepriester Akebare als hoofd van een Brahmaans gezin; Neale, zijn dochter, is eveneens priesteres. Zarete is het gezinshoofd van een pariagezin in de laagste kaste en Idamare zijn zoon. Doem hangt over hen wanneer Neale verliefd wordt op Idamare. Akebare veroordeelt Idamare en Zarete ter dood en Neala pleegt zelfmoord van verdriet. Er zijn nog twee secundaire rollen van Empsaele, een vertrouweling van Akebare en de priesteres Zaïde. Een happy end ontbreekt en dat lijkt inderdaad nogal een handicap voor succes.
De Russische coloratuursopraan Albina Shagimuratova leidt als Neala een stel zangers van de bovenste plank in deze uitvoering. Veel waardering ook voor René Barbera die een van de lastigste tenorrollen met goed gevolg zingt. De heel getalenteerde bariton Misha Kiria is een voortreffelijke Zarete en ook bas Marko Mimica als Akebare en de voortreffelijke Kathryn Rudge als Zaïde voldoen meer dan goed in hun rollen.
Dat maakt deze opname van Donizetti’s negenentwintigste (!) opera die destijds slechts zesmaal werd opgevoerd aantrekkelijker dan de vorige. Aardig te weten is dat de componist brokjes uit deze opera hergebruikte voor Anna Bolena en Il diluvio niversale uit 1830, Torquato Tasso uit 1833 en Le duc d’Albe uit rond 1839.