Dubugnon: Kamersymfonieën nr. 1 op. 63 en 2 op. 77; Klaveriana op. 70. Noriko Ogawa (piano) en Rafael Rütii (celesta) met het Winterthur Musikkollegium o.l.v. Thomas Zehetmair. BIS SACD 2229 (63’10”). 2020

 

De in 1968 geboren Zwitserse componist Richard Dubignon schrijft muziek die is omschreven als ‘gedreven door een moderne gevoeligheid’ wat dat ook moge betekenen. Hij componeert in vele genres van soli tot grootschalige orkestwerken, zoals zijn Helvetia symfonie.

Hier krijgen we om te beginnen zijn beide kleiner bezette Kamersymfonieën te horen. Nr. 1 is uit 2013 en verraadt invloeden van de Tweede Weense school, Schreker en Messiaen. Het werk heeft daardoor een begin twintigste eeuws karakter en Genève ligt halverwege Parijs en Wenen.

De Kamersymfonie nr. 2 uit 2017 heeft een heel ander karakter, dat is ontleend aan een glas n lood venster uit 1658 en geïnspireerd door de veelkleurigheid daarvan. Op dat paneel bevindt zich een verwijzing naar Psalm 150 en daarmee naar Bach. Die elementen zijn in de Kamersymfonie verwerkt en het stuk met een krachtig accelerando.

Klaveriana is een pianoconcert met een belangrijke obligate partij voor de celesta die voortdurende de pianopartij op enigszins geheimzinnige manier weerspiegelt. Heel interessant, zoveel is zeker.

Dit is de première van het ensemble uit Winterthur op BIS en het is meteen een heel goede en boeiende.