Dvorak: 7 Zigeunermelodieën op. 55; 8 Liefdesliederen op. 83; 2 Liederen uit het Koninginhofer handschrift op. 7; 2 Liederen uit Cypressen op. 2; 3 Liefdeslideren; 3 Liederen op. 83; 4 Liederen in volkstoon op. 73. Bernarda Fink (sopraan/mezzosopraan) en Roger Vignoles (piano). Harmonia Mundi HMC 901824 (68’46”). 2003

Een welkome aanwinst die een leemte vult nu de oudere Supraphon cd (3437-2) van Dagmar Peckova en Irwin Gage met dit repertoire niet meer leverbaar is. De Argentijnse Bernarda Fink, op zoek naar haar Tsjechische, meer in het bijzonder haar Sloveense ‘roots’ toont zich een vrijwel ideale gids in dit verwaarloosde repertoire waarvan ze vooraf een grondige studie maakte. Dat repertoire was slechts versplinterd en onvolledig voorhanden: de Zigeunermelodieën – met als bekendste ‘Liederen die mijn moeder me leerde’ - bijvoorbeeld van Von Otter (DG 463.479-2) en de Liefdesliederen van Kozena (DG 463.472-2). Dat niet meer opnamen van dit moois zijn verschenen is waarschijnlijk het gevolg van hun weinig gangbare, internationaal verwaarloosde Tsjechische teksten en het feit dat de mezzo in kwestie die taal grondig moet beheersen. Von Otter nam de moeite zich te laten coachen, Kozena en Fink hebben hem van nature in hun bagage wat meteen een voordeel is. Zonder afbreuk te doen aan de fraaie verrichtingen van de eerdere vertolkers heeft Fink meteen een voordeel doordat ze kwantitatief meer te bieden heeft.

Zo te horen klinkt het resultaat heel idiomatisch en ze straalt meer warmte uit dan Kozena, maar beschikt over minder nuancen en kleuren dan de in het Duits zingende Von Otter in hun respectievelijke aandelen. Wel beschikt Fink over de beste, invoelendste begeleider en overtuigt ze op eigen manier sterk in deze totaal 33 liederen die ze vol charme met een echt Slavisch timbre zingt. Reden genoeg voor een warm welkom.