Dvorak: Pianokwintet in A op. 81; 5 Bagatellen op. 47. Frank Braley (piano en harmonium) met Ensemble Explorations. Harmonia Mundi HMC 90.1880 (54’20”). 2004

De stelling dat Dvoraks pianokwintet uit 1887 het beste onder zijn vele kamermuziekwerken is, valt best te verdedigen. Gelukkig is het werk dankzij de memorabele melodieën en de panache ook erg populair. Er zijn uitersten van voor de componist zo typische lyriek en grote vaart en stuwkracht.

Drijvende kracht in deze uitvoering is terecht pianist Braley die in zijn spel veel verbeelding toont en voor mooie, passende contrasten zorgt. Gelukkig zet hij zijn partij niet te zwaar aan. De Dumka, het tweede deel, is vol licht- en schaduwwerking, het scherzo sprankelt en de finale is exuberant.

Minstens zo interessant zijn de 5 zelden gehoorde Bagatellen, waarschijnlijk omdat daar een harmonium aan te pas komt om het strijkkwartet extra impulsen en kleur te verlenen. Ook hier is het klinkend resultaat heel bevredigend. Op de vertolking valt niets aan te merken. Op zichzelf verdient deze uitgave daarom best aanbeveling, maar wie gewetensvol te werk wil gaan zou hem eerst kunnen vergelijken met een paar andere uitnemende versies van het kwintet: Häfliger met het Takáks kwartet (Decca 466.197-2), Tomes met het Gaudier ensemble (Hyperion CDA 66796) en Pressler met het Emerson kwartet (DG 439.868-2). Dan blijken Braley c.s. zich goed te kunnen handhaven en is het vooral een kwestie van de gewenste koppeling.